In lezen ben ik goed. Oke, niet altijd even goed, want soms maak ik van woorden die er staan andere woorden dan er werkelijk staan. Zeker als ik even snel lees, dan wil ik nog wel eens bedenkelijk kijken en de bewuste tekst nog een keer lezen om er zeker van te zijn of dat er echt stond. Vaak blijkt er dan iets totaal anders te staan. Denk nou niet dat dat mij heel af en toe gebeurt, neen, ik moet eerlijk bekennen dat dat mij vrij vaak gebeurt.
Terug naar de vraag.
Ik ben een zeer slechte voorlezer. Op school was ik nooit blij als ik iets moest voorlezen, werd daar zenuwachtig van en voelde alle ogen op mij gericht, was bang dat er gehakt van mij gemaakt zou worden als ik het stukje niet perfect voorlas. Onzin natuurlijk, want dat gebeurde natuurlijk niet. Hooguit werd ik uitgelachen als ik een woord verkeerd las. Ook dat was natuurlijk niet leuk en voelde evengoed alsof er gehakt van me werd gemaakt. Nu heb ik er lak aan als mensen me uitlachen, maar als puber vond ik dat natuurlijk vreselijk. Ik was altijd blij (sorry) als een klasgenoot nog slechter voorlas dan ik, dan wist ik dat ik niet de enige slechte voorlezer was.
Ik heb, toen ik op het schippersinternaat zat, een paar keer tijdens de Kerstdienst in de kerk een stukje voorgelezen uit de bijbel, maar daar ging weken van oefenen vooraf. Kan je niet vertellen hoe vaak ik de mist in ging tijdens het oefenen en was altijd ontzettend zenuwachtig als ik op moest. Wilde het liefst stiekem wegsluipen, maar deed dat natuurlijk niet. Gelukkig ging het voorlezen meestal goed en was ik trots als het mij gelukt was het zonder haperen voor te lezen.
Later las ik wel eens aan kinderen voor, maar was nooit tevreden en ook de kinderen vonden het niet altijd even leuk. Zeker niet als ze een ouder (meestal de vader) hadden die perfect kon voorlezen met de diverse stemmetjes en bewegingen, ze maakten er eigenlijk een soort toneelstukje van. Best wel jaloersmakend eigenlijk.
Nu lees ik hooguit af en toe een krantebericht aan mijn man voor, maar die wil het liefst dat ik dan de helft oversla. Als hij me te vaak onderbreekt, dan geef ik hem de link en mag hij het zelf gaan lezen. Vaak hoeft het dan niet meer en blijkt het bericht toch niet zo belangrijk voor hem.
Hij kan overigens wel heel goed voorlezen.
Ik vond het vroeger erg onwennig om tijdens een viering een stukje voor te lezen voor een volle kerk of van voor in de klas. Voorlezen aan kinderen vind ik dan weer heerlijk. Af en toe doe ik dat voor het zoontje van mijn vriendin en ik vind het echt leuk om te zien hoe hij dan heel aandachtig opgaat in het verhaal.
BeantwoordenVerwijderen