Winnaar Premio Strega 2018. Winnaar Premio Bagutta 2018. Shortlist Premio Campiello 2018. Een bijzonder historische roman over de eerste vrouwelijke oorlogsfotografe: Gerda Taro, de vrouw achter de schuilnaam Robert Capa. Gerda Taro was de eerste vrouw die als fotografe in oorlogsgebieden werkte. In 1937, op de dag dat ze zeventwintig jaar zou worden, stierf ze aan het front tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Helena Janeczek brengt Gerda Taro op unieke wijze tot leven. Aan de hand van haar foto's schetst Janeczek een weergaloos portret van een bijzondere vrouw en haar nimmer aflatende strijd tegen het fascisme. In 1933 verspreidt ze als jonge twintiger antinazipropaganda in haar woonplaats Leipzig. Ze wordt opgepakt, maar weet een jaar later te vluchten naar Parijs. Daar ontmoet ze fotograaf Endre Friedmann. Hij wordt hopeloos verliefd, en leert haar zijn Leica-camera te gebruiken. Ze besluiten om hun foto's te publiceren onder de schuilnaam Robert Capa.
Je kan duidelijk zien dat de vrouw op de cover van
Het meisje met de Leica van
Helena Janeczek een levensgenieter was die genoot van het leven. Met haar knipoog lijkt ze te willen zeggen dat je het leven niet te serieus moet nemen, maar eruit moet halen wat erin zit. Ze is zich duidelijk niet bewust van het noodlot dat haar een paar jaar later te wachten staat.
Via drie personen die Gerda Taro van nabij hebben gekend wordt een beeld geschetst van wie Gerda was, hoe ze eruit zag, wat ze graag droeg, wat voor karakter ze had, wat ze deed en hoe ze in het leven stond. De beelden van Gerda zijn vervlochten met de levens van de drie personen die ieder zo zijn herinneringen aan haar hebben, maar ook hoe hun leven verder ging na de tragische dood van Gerda, hoe ze reageerden op haar dood. Daarnaast krijg je een goed beeld van hoe het in de wereld was zowel wat het leven betreft als vanuit politiek standpunt.
Gerda blijkt een vrouw te zijn geweest die zich bij velen geliefd wist, die charisma had, waar men niet lang boos op kon zijn ook al behandelde ze sommige personen niet altijd even goed, een heel sterke eigen mening had en goede adviezen vaak in de wind sloeg. Ze leek nergens bang voor te zijn en deed wat ze dacht dat ze moest doen ook al was dat niet altijd zonder risico. Ze nam vaak grote risico's waardoor ze een keer opgepakt werd en daarna vluchtte naar Parijs, waar ze uiteindelijk dankzij een vriend de eerste vrouwelijke oorlogsfotografe werd.
Helena Janeczek heeft met
Het meisje met de Leica een vrouw tot leven weten te wekken die vergeten was, waarvan velen niet weten wie zij was terwijl zij samen met haar vriend onder een schuilnaam vele foto's aan het front hebben gemaakt voor kranten die laten zien hoe het was aan het front. Hoewel zij vaak foto's van anderen maakte, is zij gelukkig ook een paar keer vastgelegd op de gevoelige plaat waardoor je weet hoe ze eruit zag en wat haar kledingstijl was. Zowel in het voor- als in het nawoord zijn er foto's geplaatst en vertelt de auteur er wat meer over. Je krijgt door haar uitleg van de foto's oog voor de details die je anders gemist zou hebben.
Kortom;
Het meisje met de Leica van
Helena Janeczek is biografische roman over een vergeten fotografe die een eeuw geleden heeft geleefd.
Helena Janeczek brengt haar in dit boek weer tot leven. Aan de hand van drie personen, die haar heel erg goed hebben gekend, krijg je een goed beeld van wie ze was.
Hoeveel sterren geef je het boek?4 sterren.
Website van de uitgeverij:
Reacties
Een reactie posten