Van
UITGEVERIJ ASPEKT mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.
Waar gaat het boek over? Monika Diederichs is historica en gespecialiseerd in Oral History.
Haar onderzoek naar Nederlandse meisjes en vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog omgingen met Duitse soldaten: "Wie geschoren wordt moet stil zitten', werd in 2006 gepubliceerd. Diederichs tweede boek: "Kinderen van Duitse militairen in Nederland', dat ingaat op de volwassen nakomelingen van Duitse militairen, verscheen in 2012.
In "Herinneringen van een Moffenkind', geeft Diederichs, die in Duitsland geboren werd en na de oorlog in Nederland opgroeide, betekenis aan haar zoektocht naar identificatie en aan de discriminatie waar zij mee te maken kreeg.
De verweving van haar persoonlijke verhaal en het bestaande fenomeen van afwijzing en uitsluiting van moeders en kinderen geboren uit een Duitse verbintenis gedurende de oorlogsjaren, maken dit boek tot een indringend en waardevol document.
Eveline Louws & Snegina Uzunova
Binnenwerk:
Paul Timmerman
Jaar van verschijnen:
2020
EAN:
9789463387965
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
104
Genre:
Tweede Wereldoorlog
Verfilmd?
Het boek is (nog) niet verfilmd.
Prijs:
€16,95
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van de schitterende cover van Herinneringen van een 'Moffenkind' van Monika Diederichs wil je weten wie het meisje is, waarom ze wel lacht, maar tegelijkertijd ook zorgelijk kijkt. De titel maakt nieuwsgierig. Je krijgt het gevoel dat het meisje naast leuke herinneringen, vooral ook nare herinneringen heeft. Ook al hoop je stiekem dat dat laatste niet het geval zal zijn.
Monika Diederichs vertelt in Herinneringen van een 'Moffenkind' haar levensverhaal tot nu toe. Het is een aangrijpend en soms schokkend verhaal. Ze vertelt over het moment dat ze hoorde dat haar vader haar vader niet was, maar een Duitse militair en hoe ze erop reageerde. Ondanks dat ze het niet leuk vond vielen voor haar een paar puzzelstukjes op hun plaats zoals bijvoorbeeld waarom ze vaak werd uitgescholden, vaak werd buitengesloten en waarom ze jaarlijks naar Duitsland ging. Het is een worsteling van stiekem gelukkig zijn met haar Duitse familie en haar Duitse achtergrond, maar tegelijkertijd ook de schaamte en zich daardoor probeerde af te zetten tegen haar achtergrond omdat ze vooral Nederlandse willen zijn zodat ze niet meer werd uitgescholden en overal aansluiting had. Iets wat ze op latere leeftijd ook zeker had, mede dankzij haar huwelijk en dat ze dankzij een werkgever een andere naam kreeg die meer geaccepteerd werd. Toch zal blijken dat dat niet genoeg is en zal ze geregeld aan haar afkomst worden herinnerd door anderen en zal ze uiteindelijk via via onderzoek doen naar haar verleden en die van andere kinderen die in hetzelfde schuitje zitten als zij. Ze laat zien wat de keuze van hun moeders om met een Duitse militair te gaan, ook al is dat zeer kortstondig, voor gevolgen heeft op hun verdere levens. Ze vertelt ook hoe veel vrouwen die met een Duitse soldaat gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog na de oorlog werden behandeld. Ze laat met haar verhaal zien dat het heden ten dage zelfs nog niet altijd makkelijk is om helemaal geaccepteerd te worden door iedereen, dat er nog steeds veel mensen anti-Duits zijn en zich niet kunnen inleven in de moeders van de 'moffenkinderen' en de kinderen zelf.
Je kan merken dat de auteur er terecht nog steeds heel veel moeite mee heeft. Ze heeft haar verhaal goed weten te verwoorden en goed onderbouwd. Ze laat met haar verhaal zien dat het niet alleen maar zwart of wit is, maar dat er ook een grijs gebied is. Dat veel kinderen van moeders die met een Duitse soldaat gingen, ongewild slachtoffer zijn geworden van maatschappelijke discriminatie en sociale uitsluitingen en dat heel veel moeders zelf meestal ook slachtoffer zijn omdat ze niet precies wisten wat er speelde. Met haar verhaal laat ze ook zien dat niet alle Duitse militairen slecht waren, maar dat velen ook slachtoffers waren wat er indertijd speelde. Ook hier blijkt dat het niet allemaal zwart of wit is, maar ook een grijs gebied kent. De foto's maken het boek compleet.
Kortom; Herinneringen van een 'Moffenkind' van Monika Diederichs is een boek dat iedereen zou moeten lezen om te begrijpen dat er aan een verhaal, ook aan het verhaal van Monika Diederichs en haar mede-lotgenoten, meer kanten zitten dan op het eerste gezicht lijkt. Dat veel vrouwen indertijd, hoe ongeloofwaardig het heden ten dage ook overkomt, niet van alles op de hoogte waren en dat ze niet alles mee kregen van wat er speelde in het land, zeker niet als men afgelegen woonde.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Die is schitterend, past bij het boek, want over dit meisje gaat het verhaal.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die is heel erg goed gekozen, je weet meteen waar het boek over zal gaan.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Het verhaal is op een vlotte manier geschreven waardoor het verhaal vlot wegleest.
Hoe origineel is het verhaal?
Heel erg origineel, want het is het verhaal van de auteur.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is goed. Het verhaal is chronologisch geschreven waarbij er geregeld teruggeblikt wordt in de tijd.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, dat weet het boek zeker. Als je er eenmaal in begint, dan laat het verhaal je niet meer los.
Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?
Ja, dat denk ik wel.
Wat vond je van de locaties in het boek?
Amsterdam is een mooie stad. Haar geboorteplaats zelf ken ik niet, maar de stad er tegenover, Koblenz daar kwam ik vaak toen ik op de passagiersvaart werkte en dat is een mooie stad.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze zeker. Het is ongelooflijk hoe mensen kunnen reageren op een onschuldig iemand, een onschuldig kind. Dat men iedereen over één kam scheert zonder verder te kijken. Haar hele verhaal heeft me echt geraakt. Ik heb het zelf ook al een paar keer meegemaakt dat als je zegt Duitsland, dat men dan begint te schelden. In de jaren '90 van de vorige eeuw werkte ik op een Duits fiets-vaarvakantieschip en toen kreeg ik via via te horen dat een persoon mijn baan leuk vond, maar dat het jammer was dat mijn baas een Duitser was. Dat vond ik zo erg. En onlangs maakte iemand ook nog een negatieve opmerking over de Duitsers. Dus ik herken het helaas wel dat er nog steeds heel veel mensen zijn die anti-Duits zijn.
Quote in het boek:
Niks misdaan maar hun halve leven als landverraders behandeld.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor een ieder die geïnteresseerd is in waargebeurde verhalen.
Hoeveel sterren geef je het boek?
5 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Ik denk het niet.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het boek mag terug in de boekenkast.
Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk dat het boek mij nog wel even bezig gaat houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker. Haar vorige boek wil ik ook lezen.
Website van de uitgever:
Koop het boek bij bol.com
Reacties
Een reactie posten