Van
UITGEVERIJ ASPEKT mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.
Waar gaat het boek over? De zeventienjarige Ana, in de steek gelaten en zwanger, gaat als vrijwilliger in Oeganda met beschadigde olifanten werken. Na de geboorte van haar baby komt zij terug in Londen waar zij het kind afstaat voor adoptie. Steeds wanhopiger probeert zij daarna de draad weer op te pakken, wat haar op de grens brengt van wat nog draaglijk is. Uiteindelijk beseft zij dat teruggaan naar Afrika en de olifanten voor haar de enige weg is. Daar wacht haar na lange jaren van hard werken een grote verrassing.
Bron:
bol.com.
Over de auteur:Manouk van der Meulen (1961) is actrice en schrijfster. Ze maakte haar debuut in 1980 met de speelfilm "Sprong naar de Liefde'. Ze werd daarna snel bekend door rollen in populaire tv-series zoals "Het Wassende Water', "Spijkerhoek', "De Erfenis', en "Levenslied'. In 1996 verhuisde ze naar Londen waar ze rollen vertolkte in BBC-series zoals "A Touch of Frost' en "Close Relations'. Ze speelde in meer dan 50 films en tv-series de hoofdrol.
Bron: achterkant boek
Omslagontwerp:
Annetje van der Sluis / Jade Klasser
Binnenwerk:
Sükran Yürekli
Jaar van verschijnen:
2019
EAN:
9789463385060
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
310
Genre:
Familieromans
Verfilmd?
Het boek is (nog) niet verfilmd, maar leent zich er goed voor om verfilmd te worden.
Prijs:
€17,95
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van de schitterende cover van De rode draagdoek van Manouk van der Meulen wil je weten wie die vrouw is. Je ziet meteen dat ze een goede band met de olifant heeft. Het is een schilderij dat je boven je bank wilt hebben hangen. Het mooie van de cover is, dat alles wat je ziet in het schilderij, voorkomt in het boek. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt meteen beginnen met lezen om erachter te komen waarom er voor deze titel is gekozen.
Meteen vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in het verhaal van Ana, de hoofdpersoon. Pas als je het boek uit hebt laat ze je los, maar eigenlijk ook weer niet. Stiekem hoop je namelijk dat er een vervolg komt op dit boek om te weten hoe het met Ana en een bepaalde andere persoon gaat. Hoop je dat je vermoedens die je krijgt in het laatste deel van dit boek, kloppen.
De rode draagdoek van Manouk van der Meulen begint in het heden, om vervolgens naar het verleden te gaan. Langzaamaan kom je steeds meer te weten over Ana, hoe haar leven was voordat ze naar Oeganda ging, waarom ze daar naar toe ging, waarom ze weer naar Londen ging om vervolgens weer terug te keren naar de olifanten. Dieren waar ze een speciale band mee heeft, dieren waar ze veel gemeen mee blijkt te hebben. Je hebt echt te doen met Ana, waarbij haar leven duidelijk niet over rozen ging. Zo te meer je over haar komt te weten, zo te beter begrijp je waarom ze zich gedraagt zoals ze zich gedraagt, ook al erger je je soms aan haar, wil je haar soms een schop onder de spreekwoordelijke kont geven. Je krijgt steeds meer met haar te doen en begint een steeds grotere hekel te krijgen aan bepaalde personen vanwege de manier zoals ze zich gedragen jegens Ana. Je hoopt steeds dat ze uiteindelijk echt kiest voor haarzelf, dat ze werk doet dat echt bij haar ligt, en dat ze haar kind ooit weer ziet.
De auteur heeft zich heel erg goed weten in te leven in de personen in dit boek waardoor de mensen en dieren tot leven komen. Van begin tot eind heb je het gevoel dat je het zelf allemaal meemaakt. Zo beeldend is het geschreven. Je voelt de emoties van de personen en de moeilijke keuzes die gemaakt worden raken je. Het is een verhaal dat (deels) herkenbaar kan zijn.
Je kan merken dat de auteur veel onderzoek naar olifanten heeft gedaan. Ze beschrijft ze precies zo, zoals ze zijn, zoals ze zich gedragen. Je krijgt daardoor een groot respect voor die dieren, je krijgt met ze te doen als je de achtergrondverhalen leest en wilt die jagers wel wat aandoen, je gunt ze een zelfde lot als wat ze de olifanten hebben aangedaan. Het laat zien hoe wreed mensen kunnen zijn. Sowieso laat dit verhaal zien hoe wreed mensen kunnen zijn, niet alleen naar dieren toe, maar ook naar andere mensen toe. Je begrijpt Ana daarom heel goed waarom ze zo'n warme band met de olifanten heeft. Haar bijnaam past dan ook heel erg goed bij haar.
Dit is zeker geen boek om te lezen tijdens het eten of voor het slapen gaan omdat de achtergrondverhalen van de olifanten te afschuwelijk voor woorden zijn. Een doos met tissues mag je zeker wel bij de hand houden vanwege de diverse emotionele stukjes.
Kortom; De rode draagdoek van Manouk van der Meulen is een aangrijpend verhaal over een jonge vrouw die al heel jong teveel op haar bordje heeft gekregen en zich uiteindelijk het prettigst voelt bij olifanten. Het is een verhaal waarbij geregeld de tranen over je wangen lopen. Zoals gezegd, hopelijk is dit het eerste deel en komt er nog een deel. Je wilt namelijk weten hoe het verder gaat met bepaalde personen en of je vermoedens omtrent een bepaalde persoon in het laatste deel juist zijn.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek.
Wat vind je van de cover?
Die is schitterend, past bij het boek. Het is mooi dat je alles in het boek kan lezen. Dit is echt een schilderij die ik boven onze bank zou hangen, zo mooi vind ik het schilderij.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die is heel erg goed gekozen, past bij het boek. Het is een titel dat nieuwsgierig maakt.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Die is lekker vlot en beeldend. Je hebt steeds het gevoel dat je het allemaal zelf meemaakt.
Hoe origineel is het verhaal?
Heel erg origineel.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is goed. Het verhaal is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel speelt zich af in het heden. Het tweede deel speelt zich af in het verleden waarbij er geregeld nog verder teruggeblikt wordt in de tijd. Het laatste deel speelt zich weer af in het heden.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er direct in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, dat weet het verhaal zeker. Als je er eenmaal in begint, kan je niet meer stoppen met lezen en als je er niet in bezig bent, dan houdt het verhaal je je onbewust bezig.
Heeft het plot je verrast?
Deels wel, deels niet, maar dat laatste is in dit geval niet erg.
Is het verhaal geloofwaardig?
Ja, het verhaal is van begin tot eind geloofwaardig.
Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
Ja, dat zijn ze stuk voor stuk.
Welke persoon vond je het leukst en waarom?
Atu, omdat hij een zachtaardige man is die soms ook streng kan wezen als het erop aan komt.
En aan wie had je een hekel en waarom?
Aan Jane, maar kan niet zeggen waarom, want dan zou ik teveel verraden.
Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?
Ja, dat denk ik wel.
Wat vond je van de locaties in het boek?
Londen is een mooie stad en Oeganda klinkt ook heel mooi.
Zou je in de tijd dat het boek zich afspeelt kunnen leven?
Ja, dat is me goed afgegaan.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze diverse keren zoals bijvoorbeeld het levensverhaal van Ana en ook de trieste (zacht uitgedrukt) verhalen van de olifanten.
Mooie quote in het boek:
Overleven is soms het enige dat telt.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor een ieder die van diepgaande familieromans houdt.
Hoeveel sterren geef je het boek?
5 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Misschien.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Het boek mag terug in de boekenkast.
Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk wel dat het boek mij nog een tijdje bezig gaat houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker.
Website van de auteur:
Koop het boek bij bol.com
Reacties
Een reactie posten