Ik Was Het Duivelskind - Angel Van Der Vecht & Maria Genova
Van Maria Genova mocht ik dit boek recenseren. Ik wil haar daar hartelijk voor danken.
Ik was het duivelskind van Angel van der Vecht & Maria Genova is het vervolg op Het duivelskind, maar dit boek is los te lezen.
Ik was het duivelskind van Angel van der Vecht & Maria Genova is een aangrijpend verhaal dat je niet in ééń keer kan uitlezen, maar het is goed dat de auteur incest en kindermishandeling bespreekbaar heeft gemaakt.
Misbruik en mishandeling
In Ik was het duivelskind van Angel van der Vecht & Maria Genova vertelt Angel over hoe ze de boekpresentatie van haar eerste boek heeft ervaren en wat er daarna op haar pad kwam. Ze vertelt ook over haar jeugd, hoe haar ouders haar tot haar 25e misbruikt en mishandeld hebben, hoe ze uiteindelijk wist te ontkomen aan haar ouders en hoe haar leven daarna is gegaan. Wat voor invloed haar jeugd op haar volwassen leven had, door de diepe dalen die ze is gegaan en de hulpverleners die haar niet goed hielpen en haar soms zelfs de schuld gaven dat ze niet mee werkt en wie haar uiteindelijk wel hebben geholpen te worden tot de vrouw die ze nu is.
Maria Genova praat met diverse deskundigen die onder andere vertellen hoe het kan dat slachtoffers vaak zo lang wachten met vertellen over wat hen in hun jeugd is overkomen. Hoe mensen de slachtoffers kunnen helpen en hoe de slachtoffers hulp kunnen zoeken.
Schokkend
Ik was het duivelskind van Angel van der Vecht & Maria Genova is heel erg aangrijpend, maar ook confronterend om te lezen. Dit is zeker geen boek dat je in één keer uit kan lezen, omdat je diverse stukjes, zoals bijvoorbeeld over het misbruik door haar ouders, moet verwerken. Karin Bloemen begint haar voorwoord niet voor niets met: 'Om dit boek te kunnen lezen moet je sterk in je schoenen staan.', want dat is ook zo. Het is een verhaal dat je niet in de koude kleren gaat zitten. Steeds als je denkt dat het niet erger kan, dat Angel als kind en jongvolwassene genoeg heeft ervaren, blijkt het toch schokkender te worden. Je krijgt bewondering voor Angel dat ze er uiteindelijk, weliswaar met hulp van een goede huisarts en therapeut, haar echtgenoot en vrienden, sterk uitkomt.
Het is schokkend om te lezen hoe hulpinstanties vaak falen in het helpen van hun cliënten en hoeveel slachtoffers er zijn die worden/werden mishandeld en misbruikt. De auteurs laten met hun verhaal zien dat er nog veel te verbeteren valt opdat de slachtoffers beter geholpen en gehoord worden. Maar ze laten ook zien dat het niet alleen (groot)vaders zijn die kinderen misbruiken en mishandelen. Daarnaast laat het verhaal zien dat hulphonden niet alleen voor blinden en slechtzienden zijn.
Niet zomaar te vergeten
Ik was het duivelskind van Angel van der Vecht & Maria Genova is weliswaar een zwaar en confronterend verhaal, maar het is ook goed dat het boek is geschreven opdat men de slachtoffers van misbruik en mishandeling beter begrijpt, dat ze niet even makkelijk kunnen vergeten wat er in hun jeugd is gebeurd. Het verhaal laat zien hoe misbruik en mishandeling het hele verdere leven van de slachtoffers kan bepalen.
Mooie quote in boek:
De veranderingen in mijn leven zijn niets meer dan kleine stapjes en toch voel ik me steeds vrijer.Hoeveel sterren geef je het boek?
5 sterren.
Website van auteurs:
Website van uitgeverij:
Reacties
Een reactie posten