Donald Duck

Donald Duck is inmiddels zeventig lentes, maar je ziet dat niet aan hem. 

Net als vele generaties, ben ik ook opgegroeid met de Donald Duck. Inmiddels is het alweer wat jaartjes geleden dat ik een Donald Duck heb gelezen, maar als ik weer eens een Donald Duck lees, dan geniet ik er nog steeds van. Zoals het tijdschrift al aangeeft, het blijft een vrolijk weekblad en het is misschien ook wel het vrolijkste weekblad dat er bestaat. Vroeger, als ik bij mijn oma in Maastricht logeerde en mijn oma was me kwijt, dan kon het zomaar zijn dat ik achter een stoel bij de kast met de Donald Ducks erin op de grond zat een Donald Duck te lezen. Ook al had ik ze vaak al een paar keer gelezen, het bleef, en blijft, leuk om ze te herlezen. 

Onlangs las ik op een site dat ze ook echt mee gaan met de tijd. Uiteraard is dat alleen maar mooi dat ze dat doen, maar stiekem hoop ik dat Oma Duck haar ouderwetse telefoon en haar iconische auto nog steeds heeft. Alle andere inwoners van in en om Duckstad mogen van mij mee gaan met de tijd zoveel ze willen, maar Oma Duck mag best een klein beetje ouderwets blijven in bepaalde dingen. Ze was haar tijd al ver genoeg vooruit en heeft altijd al haar vrouwtje weten te staan. 

Het wordt tijd dat ik weer eens een Donald Duck ga lezen, om te kijken wat voor belevenissen de inwoners van Duckstad vandaag de dag beleven.

Wat zijn jouw herinneringen aan Donald Duck?