Van
UITGEVERIJ ASPEKT mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.
Waar gaat het boek over?
Misschien weet je het nog van jezelf of werd je er wederom weer aan herinnerd toen je zelf een prachtig kind kreeg en deze van een baby in een peuter en kleuter veranderde. Als kinderen klein zijn willen ze graag groot worden en één van de dingen die grote kinderen doen is naar school gaan. Als kinderen niet snel daarna indirecte signalen afgeven dat er misschien wat mis is kan het natuurlijk aan het kind liggen of misschien aan iets op die school. Maar wat als je niets vindt? Kan het dan aan jullie liggen, aan jou of aan je partner? Ben je misschien een slechte ouder? Wat doet de druk die dit veroorzaakt met jullie relatie? Zie je spoken die er niet zijn, of achtervolg je schaduwen van oorzaken die wel degelijk bij jou of anderen liggen? De kracht van gesproken en ongesproken woorden. Er zijn altijd aanwijzingen te vinden, maar vraag is of je ze als ouder op tijd weet te ontdekken en wat de gevolgen zijn als dit niet zo is.
Schrijver Nico Thenu is een laatbloeier die vroeger als kind al graag las en dingen schreef. Waar andere kinderen een heel jaar met één schriftje deden om in te schrijven en met tegenzin een boek lazen, versleet hij schriftjes in hoeveelheden als de run op wc-papier tijdens het begin van de coronapandemie en las stiekem met een zaklamp alles wat hij te pakken kon krijgen onder de dekens tot dat hij zijn ogen niet meer open kon houden of ontdekt werd door zijn ouders. Toen hij later historicus was geworden merkte hij dat hij door te schrijven een wereld kon openen die hij als academicus geacht werd gesloten te houden. Hij herontdekte daar een plek voor gevoel en emotie die hij als kind ooit koesterde en waar geen plaats voor mocht zijn bij de facetten die ondertussen pasten in zijn werk als historicus. Zijn partner Alexandra Kovaljova komt uit Wit-Rusland, woont al ruim 20 jaar in Nederland, doet belangrijk werk in de zorg en is daarnaast kunstenares.
Bron: achterkant boek
Omslagontwerp:
Șükran Yürekli
Jaar van verschijnen:
2021
EAN:
9789464244762
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
320
Genre:
Ouderschap & opvoeding
Wat vind je van het boek?
Bij het zien van de mooie cover van Woorden als vuisten van Nico Thenu wil je weten waarom er voor deze cover is gekozen, wat de precieze betekenis van de cover is. Steeds als je naar de cover kijkt, ontdek je iets nieuws in de cover dat je niet eerder was opgevallen. Als je het boek uit hebt, maar eigenlijk al tijdens het lezen, begrijp je waarom men voor deze cover heeft gekozen. Het is mooi dat alles wat je op de cover ziet, ook in het boek voor komt. De titel maakt je nieuwsgierig naar het boek. Je krijgt in ieder geval bij het lezen van de titel het gevoel, dat het een verhaal is dat als een vuistslag bij je binnen komt. Iets wat tijdens het lezen ook zo is. Men had geen betere titel voor dit boek kunnen kiezen.
In Woorden als vuisten van Nico Thenu kruipt de auteur in de huid van enkele personen in dit boek. Hij laat ze aan het woord en laat ze hun verhaal vertellen. Tussendoor beschrijft de auteur op een indringende manier de gevolgen en laat zien wat er speelt bij en tussen diverse personen. De auteur geeft er zijn visie op van hoe hij het ziet en stelt geregeld vragen, waarna hij het woord weer aan een van de personen geeft. Het boek gaat over een kind dat niet aan zijn ouders durft te vertellen dat hij geestelijk en lichamelijk mishandeld wordt door iemand en wat, doordat hij niemand in vertrouwen durft te nemen, de gevolgen zijn, voor zowel hemzelf, als voor zijn ouders, zijn broertje en voor eenieder die 'zwakker' is dan hijzelf. Het verhaal van het jongetje laat zien welke rol de jeugdzorg uiteindelijk in zijn leven speelt.
Woorden als vuisten van Nico Thenu begint luchtig en met veel humor. Je moet in het begin geregeld lachen om wat de auteur heeft geschreven, zoals over een ongestelde heks, maar het is tegelijkertijd voor veel vrouwen ook herkenbaar. Door het luchtige en humorvolle begin krijg je het vermoeden dat het hele boek zo zal zijn, maar dat is allerminst waar. Vanaf het moment dat de oudste zoon van het gezin problemen heeft, wordt het verhaal indringend en komt het bij je binnen, maar leest het boek evengoed nog vlot weg. Het verhaal laat goed zien dat je alle signalen, hoe klein ook, van je kind serieus moet nemen en moet doorvragen als je voelt dat er iets mis is. Je kunt er meer schade mee voorkomen. Daarnaast laat het verhaal zien dat het voor ouders belangrijk is dat ze met elkaar blijven communiceren en elkaar steunen.
Wat mooi is aan Woorden als vuisten van Nico Thenu, is dat de auteur niet alleen het slachtoffer en zijn ouders aan het woord laat, maar dat hij ook de dader, de psycholoog en nog iemand aan het woord laat. Hij bekijkt het verhaal van diverse kanten. Voor alle duidelijkheid, de auteur keurt het gedrag van de dader niet goed, maar laat met het verhaal van de dader zien dat er vaak meer in het hoofd van de dader speelt dan men vaak denkt, waardoor je beter begrijpt waarom de dader doet wat ze doet, ook al keur je het niet goed. Je krijgt alleen maar medelijden met de dader en hoopt dat de dader snel ontmaskerd wordt en geholpen wordt met haar probleem.
Het verhaal laat goed zien wat het met een kind doet als een 'sterker' iemand de overhand over hem of haar heeft, wat voor gedrag het kind kan gaan tonen als hij of zij zich niet gehoord voelt en wat de gevolgen zijn. Ook laat het verhaal goed zien wat het met een relatie van ouders kan doen als een kind niet lekker in zijn of haar vel zit, hoe de beide ouders zich schuldig kunnen voelen en onzeker worden over zichzelf. Ook laat het verhaal zien waarom men in de jeugdzorg te snel een conclusie trekt van dat het probleem wel bij een van de- of beide ouders zal liggen en waarom men vaak niet kijkt naar leraressen en vrouwelijke verzorgers. Het verhaal laat goed zien wat er mis is in de jeugdzorg en wat er zou moeten veranderen. Het boek is dan ook een boodschap aan de jeugdzorg en politici, dat men verder moet kijken dan alleen de ouders als er iets is met een kind.
Kortom; Woorden als vuisten van Nico Thenu zou iedere ouder moeten lezen, opdat ze begrijpen waarom het goed is om naar hun gevoel omtrent hun kinderen te luisteren, dat er vaak echt wat speelt als je merkt dat je kind zich anders gedraagt. Maar ook mensen in de jeugdzorg en de politici zouden dit boek moeten lezen, opdat ze verder moeten kijken dan alleen de ouders, als een kind problemen heeft en ze niet meteen het woord van een lerares moeten geloven, maar verder onderzoeken als een ouder verdenkingen heeft dat er iets niet in de haak is met een lerares.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, het boek voldeed aan mijn verwachtingen.
Wat vind je van de cover?
Het is een mooie cover die bij het boek past. Het is mooi dat je alles wat je op de cover ziet, ook in het terug kan vinden.
Wat vind je van de titel van het boek?
De titel is erg goed gekozen. Het is een titel dat bij je binnenkomt en dat je nieuwsgierig maakt naar het boek.
Wat vind je van de schrijfstijl?
In het begin is het boek op een humorvolle en luchtige manier geschreven, later is het op een indringende, maar nog steeds luchtige manier geschreven waardoor het boek vlot wegleest.
Hoe actueel is het boek?
Het boek is heel actueel en zal dat, vrees ik, altijd wel blijven.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Het verhaal is goed opgebouwd.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat direct in het verhaal.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, het boek weet je aandacht vast te houden. Als je er eenmaal in bent begonnen met lezen, kun je niet meer stoppen met lezen, omdat je wilt weten of het de zoon uiteindelijk lukt om aan zijn ouders te vertellen wat er met hem aan de hand is sinds hij naar school gaat en of de dader uiteindelijk ontmaskerd wordt en geholpen wordt met haar problemen.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, de auteur heeft me weten te raken met heel het boek. Het is schokkend om te lezen wat het jongetje moet meemaken en het niet kan vertellen aan iemand, maar ik had het ook te doen met zijn ouders en zelfs met de dader had ik te doen, ook al keur ik haar daden niet goed.
Mooie quote in het boek:
Een kind krijgen doe je als je van elkaar houdt niet in je eentje maar met zijn tweeën.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor alle ouders, jeugdzorgmedewerkers en politici.
Hoeveel sterren geef je het boek?
5 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Nee, ik ga het boek niet nog een keer lezen.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Ik ga het boek weggeven.
Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk wel dat het boek me (onbewust) nog even bezig gaat houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker.
Website van de auteur:
Zo eens met die quote. En vooral Krijgen! Op yoors dacht ik aan een heel ander onderwerp waarover het boek zou gaan. Goede review!
BeantwoordenVerwijderenNog eens naar de uitgave-datum gekeken. Frappant dat dit boek blijkbaar voor de toeslagen-affaire uitkwam. Het is net alsof het erna geschreven is eigenlijk. Ik herken er veel in helaas. Bij slachtoffers, ouders, medewerkers van jeugdzorg en daders hebben veel mensen eigenlijk geen gezichten voor zich. Na berichtgeving in de media ervoer gaan we gewoon verder met ons leven zonder er verder heel erg lang over na te denken totdat het bij onszelf of bekenden gebeurd. Het is fictieve literatuur, maar je gaat je afvragen of dat stempel nog wel past na POC-KOT en andere problemen binnen jeugdzorg en de bredere zorg. Met het lezen van dit boek krijg je op een bepaalde manier wel een verbinding met hen. Als meer mensen dit boek zouden lezen zou er misschien wel meer druk komen om problemen binnen jeugdzorg en misschien zelfs wel bredere maatschappelijke problemen echt aan te gaan pakken omdat de hoofdpersonen in het boek slachtoffers, medewerkers en zelfs daders een gezicht geven.
BeantwoordenVerwijderenNa het lezen van het boek kreeg ik het idee alsof ik naar die vrouw van dat pleegouder-gezin in Schiedam zat te kijken bij de dader. Zou dat ook een vrouw zijn die eigenlijk zelf moeder had willen worden en dat botvierde op die kinderen? Het zou echt goed zijn als er meer aandacht komt voor potentiële vrouwelijke daders op school en jeugdzorg. Je hebt echt psychische hulp nodig als je als man of vrouw dit soort dingen doet. Het voorkomt een hoop kinderen die uiteindelijk beschadigen en daaruit TBS-maatregelen in de toekomst voor dit soort kinderen die beschadigd volwassen worden.
BeantwoordenVerwijderen