Olifantenpaadjes - Sebastiaan Chabot

Van uitgeverij atlas contact mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. 

Waar gaat het boek over? 

Een tragikomische familieroman over een gelukkig gescheiden gezin dat een keer per jaar hun leven van voor de scheiding nabootst in Zuid-Frankrijk. Dit keer is het hun laatste vakantie samen.

Een gelukkig gescheiden gezin huurt elke zomer een huis aan de Zuid-Franse kust om het leven van voor de scheiding na te bootsen. Ieder gezinslid denkt dat ze het voor een ander doen. Alleen de vader, professor Raad, weet dat hij het voor zichzelf doet. Die paar dagen aan de kust behoren elke zomer weer tot de gelukkigste in zijn jaar. Olifantenpaadjes is een komische en ontroerende roman over een familie die tegen beter weten in vasthoudt aan oud en beproefd geluk, ook al zijn de barstjes duidelijk zichtbaar. Toen Raad vijf jaar was en niet langer in de plooien van zijn moeders rok paste, en mensen buiten de familie met een familiemening de moeder van Raad erop wezen dat het vijfjarige kind niet langer wat ‘aan de bange kant’ was maar ‘een angstige indruk’ maakte, besloot zijn moeder van een van haar grote, stevige rokken een knuffelolifant te maken. ‘Laat Mimp maar antwoord geven als het allemaal een beetje spannend is, lieverd,’ had zijn moeder hem ingefluisterd. Vanaf die dag sliep Raad op het randje van zijn bed, zodat er genoeg ruimte overbleef voor zijn olifant, en voor de ruime, ongedwongen persoonlijkheid van zijn olifant.

Bron: bol.

Omslagontwerp:

Anton Corbijn

Binnenwerk:

Wim ten Brinke

Jaar van verschijnen:

2024

Druk:

0e druk

EAN:

9789025475635

Bindwijze:

Paperback

Aantal pagina's:

370

Genre:

Roman 

Verfilmd?

Voor zover bekend wordt het boek (nog) niet verfilmd, maar het boek leent zich er goed voor om verfilmd te worden.

Wat vind je van het boek? 

Bij het zien van de schitterende cover van olifantenpaadjes van Sebastiaan Chabot krijg je het gevoel dat je een soort van theaterverhaal gaat lezen. Sommige karakters zijn overigens inderdaad nogal theatraal, maar je bent ook blij dat ze dat zijn, want zonder dat gedrag was het boek lang zo leuk niet. Het is mooi dat de cover via de zijkant op de achterkant doorloopt. De titel maakt je nieuwsgierig naar het verhaal. Je vraagt je af of het verhaal zich soms in de jungle afspeelt, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het verhaal speelt zich grotendeels af in een plaats aan de Zuid-Franse kust.

In olifantenpaadjes van Sebastiaan Chabot gaat een gezin, dat eigenlijk geen gezin meer is, omdat de ouders inmiddels gelukkig gescheiden zijn, voor hun jaarlijkse vakantie naar hun huisje aan de Zuid-Franse kust. Het zal de laatste keer zijn dat ze samen vakantie vieren, want eenieder heeft zo zijn of haar plannen voor de toekomst, waar geen ruimte meer is om gezamenlijk op vakantie te gaan, ook al beseffen ze dat op dat moment niet, althans, een van de personen beseft dat niet. Er komen een paar onverwachte gasten, maar het is maar de vraag hoe onverwacht ze zijn voor bepaalde personen. Allen hebben zo hun eigen gedachten en toekomstplannen en hun angsten om hun plannen te vertellen, omdat ze bang zijn voor de reactie van anderen en misschien ook wel voor de confrontatie met zichzelf. Steeds als iemand denkt dat het het juiste moment is om zijn of haar plannen te onthullen, gebeurt er iets, waardoor het vertellen van zijn of haar plannen wordt uitgesteld. Ondertussen blijken er in het Franse plaatsje ook mensen te zijn die zo hun sores hebben. Iedereen blijkt ook zo zijn en haar hebbelijkheden te hebben, waardoor eenieder uniek is in zijn en haar soort, ook al hebben ze soms iets wat herkenbaar kan zijn.

Meteen bij het lezen van de eerste zin van olifantenpaadjes van Sebastiaan Chabot word je nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Je hebt meteen door dat de hoofdpersoon een bijzondere man is waarmee je waarschijnlijk kunt lachen, wat ook zo blijkt te zijn. Hij heeft eigenaardigheden waarbij het voor te stellen is dat niet iedere vrouw daarvan houdt, maar je mag hem meteen, hoe eigenaardig hij ook blijkt te zijn. Ook de andere personages mag je en je hebt met sommige van de personages te doen, zoals Sara die voor zichzelf een andere toekomst ziet, maar worstelt met het vertellen van de kans die ze heeft gekregen. Dat kan overigens voor veel mensen herkenbaar zijn, omdat ze zelf iets soortgelijks hebben meegemaakt. De auteur heeft zich heel goed weten in te leven in de personages. Ze komen tijdens het lezen tot leven. Ook de plaatsen waar het verhaal afspeelt, zie je door de beeldende schrijfstijl van de auteur voor je.

Je moet alleen wel goed opletten, want dit is een verhaal dat je niet even tussendoor leest, want soms is het niet meteen duidelijk wie aan het woord is, vooral met de hoofdpersoon heb je dat. Het is niet storend en het duurt ook niet lang voor je door hebt of het de hoofdpersoon is of iemand anders die spreekt. Daarnaast heb je achteraf het gevoel dat een hoofdstuk op de verkeerde plaats zit, dat die niet beter achteraan had gemoeten, ondanks dat het laatste hoofdstuk een mooi open einde heeft en het een eind is die past bij het verhaal. Je vraagt je af of de auteur het expres heeft gedaan om een hoofdstuk op de verkeerde plek te zetten of dat het wel klopt. Overigens kun je dit boek door de korte hoofdstukken tijdens een koffiepauze of een lunch lezen. 

olifantenpaadjes van Sebastiaan Chabot is een verhaal met diverse verrassende wendingen die je niet ziet aankomen. Het is een verhaal dat tijdens het lezen in je gaat zitten. Eenmaal begonnen, wil je alleen maar verder lezen en wil je weten of een aantal personages uiteindelijk hun plannen durft te onthullen, of een echtpaar uiteindelijk bij elkaar blijft of niet, of een ander stel uiteindelijk bij elkaar blijft en dat een ander persoon het nakijken heeft en hoe het zit met een bepaald persoon die steeds haast lijkt te hebben. Diverse personages blijken zo hun maskers op te hebben, waarbij tussen zeggen en denken een wereld van verschil zit. Het is een bizarre schijnophouding waarbij de barsten gaandeweg het verhaal steeds zichtbaarder worden. Voor veel mensen kunnen bepaalde stukjes herkenbaar zijn, zoals voor mensen die net met pensioen zijn en nog niet weten wat ze met al die vrije tijd aan moeten. Geregeld moet je lachen om stukjes, zoals iemand die bepaalde elektrische robots wantrouwt, maar je begrijpt hem tegelijkertijd ook.

Kortom, olifantenpaadjes van Sebastiaan Chabot is een tragikomisch verhaal waarbij je het te doen hebt met diverse personages. Je hoopt dat diverse personages hun ei kwijt kunnen en dat er goed op gereageerd wordt. Hoe dan ook is het een vakantie om nooit te vergeten, maar of de personages daar zo blij mee zijn is maar de vraag. De auteur laat met dit verhaal zien dat hij veel fantasie heeft en zich goed in kan leven in personages.

Het boek is onder andere te koop bij bol.

Voldeed het boek aan je verwachtingen?

Ja, het boek voldeed aan mijn verwachtingen.

Wat vind je van de cover? 

Het is een schitterende cover die bij het boek past. Het is mooi dat de cover via de zijkant op de achterkant doorloopt.

Wat vind je van de titel van het boek? 

De titel is erg goed gekozen. Het is een titel dat je nieuwsgierig maakt naar het verhaal.

Wat vind je van de schrijfstijl? 

Het boek is op een theatervorm, vlotte en beeldende manier geschreven, waardoor het verhaal vlot wegleest.

Hoe origineel is het verhaal?

Het verhaal is erg origineel.

Wat vind je van de opbouw van het verhaal?

Het verhaal is goed opgebouwd. Het verhaal is op een chronologische manier geschreven, waarbij er af en toe teruggeblikt wordt in de tijd als het verhaal erom vraagt.

Zat je direct in het verhaal?

Ja, ik zat direct in het verhaal.

Weet dit boek je aandacht vast te houden?

Ja, het boek weet je aandacht vast te houden.

Heeft het plot je verrast?

Niet echt, maar dat is in dit geval niet erg.

Is het verhaal geloofwaardig?

Het verhaal is van begin tot eind geloofwaardig.

Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?

Ja, de karakters zijn stuk voor stuk geloofwaardig.

Welke persoon vond je het leukst en waarom? 

Mimp, omdat hij dingen durft te zeggen die mensen niet durven te zeggen, ook al is het voor te stellen dat niet iedereen er even blij mee is, maar Mimp geeft daarmee kleur aan het verhaal.

En aan wie had je een hekel en waarom? 

Ik heb aan niemand een hekel in dit verhaal.

Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?

Ja, ik zou wel bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon.

Begrijp je de beweegredenen van de personen?

Van sommige personen begrijp ik de beweegredenen, ook al keur ik niet alles goed.

Wat vond je van de locaties in het boek? 

De locaties klinken heel mooi.

Zou je in de tijd dat het boek zich afspeelt kunnen leven?

Ja, dat gaat me goed af.

Heeft de auteur je kunnen raken?

Ja, de auteur heeft me diverse keren weten te raken, zoals wat Grant op jonge leeftijd is overkomen en waar Karim mee te maken heeft, heeft me ook geraakt. Zo zijn er meer stukjes die me geraakt hebben.

Mooie quote in het boek: 

Er schuilde een broos beetje troost in het idee dat ze hier nog zouden zitten en niet uitgepraat raakten wanneer ze er allang niet meer zouden zijn.

Zou je het boek aanraden? 

Ik kan iedereen het boek aanraden.

Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?

Voor eenieder die van theatrale verhalen houdt.

Hoeveel sterren geef je het boek? 

4 sterren.

Ga je het boek nog een keer lezen? 

Misschien.

Ga je het boek houden of geef je het weg? 

Het is een vooruitexemplaar, die gaat terug in de boekenkast.

Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?

Ik denk niet dat het boek me lang bezig gaat houden.

Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? 

Ja, dat ga ik zeker.

Leesfragment:

Ga naar de website van uitgeverij atlas contact om een leesfragment van het boek te lezen.

Website van de uitgever:

uitgeverij atlas contact