Strange Days - Ad Visser

Een aantal jaar geleden hoorde ik Ad Visser (voor diegenen die hem niet kennen, vraag maar aan je ouders wie hij is, weet zeker dat ze dan als eerste TopPop zullen zeggen, anders moet je hem maar Googelen. Voor TopPop kun je op YouTube kijken.) zijn boek promoten op 192TV en wilde die heel graag hebben, want hij praatte er zo enthousiast over, dat ik dat boek wel moest hebben. Tot ik later een paar recensies las die er niet over logen. Het zou tegen vallen en er zou ontzettend veel taalfouten in staan. Dat bracht mij aan het twijfelen. Tot een maand of 2 geleden bol.com een mooie aanbieding had van 2 e-books voor een bepaalde prijs en toen heb ik o.a. dit boek besteld. Ben er blij om kan ik je zeggen.

Waar gaat het boek over? 
Generaties groeiden op met Ad Visser, de man die de wereld van de rockmuziek in de huiskamers bracht, omringd door rookwolken, potpalmen en natuurlijk Penney de Jager. Met “Strange Days” bewijst Visser zich opnieuw, nu als schrijver en verhalenverteller.
In zijn verhalen lopen we de pophelden Ozzy Osbourne, Eric Clapton, Elton John en vele anderen tegen het lijf. Maar ook zijn eigen avonturen als de experimentele rockdichter Adjéèf the poët en met zijn groep Adjéèf the poët, his girl(s), his friend(s) & the rest of the world(s) vormen een bron van aanstekelijke anekdotes.

“Strange Days” is een geweldige trip down memory lane. Het boek omvat ruim 300 pagina’s en is gevuld met hilarische, bizarre en geestverruimende verhalen. Ad Visser schrijft zoals hij spreekt: vol vuur, passie en met veel humor en ironie. Hier is niet alleen de artiest aan het woord of de presentator van het legendarische TopPop, maar ook de manager bij Phonogram en van de Nederlandse divisie van het platenlabel Island Records.

  Bron: bol.com

Wat vind je van het boek? 
Een heel interessant boek. Veel dingen wist ik niet zoals o.a. dat Ad ook manager en rockdichter was. Ik kende hem eigenlijk alleen als presentator van TopPop en de synthesizer muziek. Het was heel leuk om te lezen wat hij had beleefd met artiesten, het wereld je van de bekende sterren en ook hoe hij was begonnen.
Vond zijn brief aan Herman Brood heel indrukwekkend, net als de brief aan Mariska Veres.
Ik heb geregeld in een deuk gelegen, vooral om het hoofdstuk over Peter Tosh. Nee, ik vertel niet wat er in staat, dat mag je zelf gaan lezen als je het boek nog niet hebt gelezen. Mocht je hem wel hebben gelezen, dan weet je wel waarom ik in een deuk heb gelegen.

Toch heb ik wel een opmerking: er staat in het hoofdstuk SWN een klein misverstandje. Marietje Kwakman was inderdaad de eerste zangeres van BZN, maar ze mocht van haar vader geen vast lid blijven omdat hij haar te jong vond (ze was toen 16 lentes). Het lag dus niet aan haar dat ze band verliet.
Zo zullen er vast meer foutjes in staan, maar van de andere artiesten weet ik iets minder af.

Wat vind je van de cover? 
Heel erg fout, maar wel een echte Ad Visser cover.

Wat vind je van de schrijfstijl? 
Ik was blij dat hij aan het begin had geschreven dat het boek vol schrijffouten zit, waardoor het mij, op een enkele keer na, niet meer opviel. Hij heeft geschreven zoals hij praat. Als een intercity, net geen TGV, maar scheelt niet veel. Ik vond het prettig geschreven en hoorde hem de verhalen vertellen.

Zou je 't boek aanraden? 
Ja, dat doe ik zeker, zeker aan de muziekliefhebbers.

Hoeveel sterren geef je het boek?  
4 sterren.

Ga je het boek houden of geef je het weg? 
Het is een e-book, dus ik kan het boek niet weggeven, maar als het een fysieke boek was geweest, dan had ik hem zeker niet weggedaan. Het is een boek die je als muziekliefhebber in de kast moet hebben staan.

Ga je het boek nog een keer lezen? 
Waarschijnlijk wel.

Houdt 't boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik heb hem net uit, hij houdt me dus nog bezig en ik denk dat die dat de rest van de avond ook nog wel zal doen.