De titel verwijst naar een op batiktechniek gebaseerd kleurrijk textiel, ontworpen en gefabriceerd in Nederland en voornamelijk verkocht en gedragen in Afrika. Even kleurrijk en (doorgaans) vrolijk zijn deze gedichten, doordrenkt met verschillende culturele grondstoffen uit Europa en Afrika, met een bijna meedogenloze vitaliteit.
De cover heeft iets weg van een Afrikaanse stof die Afrikaanse vrouwen dragen. De titel daarentegen doet vermoeden dat het gedichten zijn met een knipoog naar Nederland. Er zullen dan ook maar weinig mensen begrijpen dat de titel verwijst naar een Nederlands bedrijf, Vlisco, en weten dat het een Nederlands bedrijf is dat al meer dan 170 jaar een begrip is voor de stijlvolle Afrikaanse vrouw. De stoffen van Vlisco worden van generatie op generatie doorgegeven vanwege hun betekenis en verbondenheid met de Afrikaanse cultuur.
De gedichten zijn op een speelse, soms humorvolle manier geschreven.
Ontroerend, maar tegelijkertijd ook hartverscheurend is het eerste verhaal, De ontdekking van de poëzie. Het laat je tevens nadenken.
Veel gedichten lopen anders af dan je in eerste instantie verwacht zoals in De polsstokhoogspringster, waarbij de romantiek ervan af spat en waarbij je een ander eind verwacht.
De auteur laat in het deel Urbi et orbi zijn kijk op diverse Nederlandse plaatsen zien zoals hij het ziet. Al moet je bepaalde gedeeltes in de gedichten uiteraard met een korreltje zout nemen, maar ze zijn over het algemeen wel herkenbaar.
Voor veertig plussers zal het gedicht Dordrecht, of beter gezegd, de folder die erin genoemd wordt, bekend voorkomen, misschien zelfs even terug naar hun jeugd brengen en denken aan de keren dat ze hebben gekeken welke foto er die week op de achterkant staat.
Hoe waar is het gedicht Ode aan de vrijwilliger waar iedere vrijwilliger zich in zal herkennen.
Uiteraard kan het boek met een titel die verwijst naar een Nederlands bedrijf en stoffen maakt voor de stijlvolle Afrikaanse vrouw, niet zonder een mooie ode aan het bedrijf. Het gedicht Vlisco is dan ook een schitterende ode aan het bedrijf.
Dubbelzinnig is het gedicht De luit van mijn oom, die licht erotisch is.
Je wordt meegenomen naar Marokko in onder andere de gedichten Tanger, 2014, I en Tanger, 2014, II en naar Spanje in het gedicht Granada.
Er wordt de draak gestoken met de inburgering in Inburgering 2.0 en in Een poging tot een autobiografie wordt de draak gestoken met een ieder die iets van de auteur wil weten, waarin hij op een nette manier laat weten dat het eigenlijk niemand wat aangaat.
Kortom; dit boek is een echte aanrader voor een ieder die van speelse, humorvolle en kleurrijke gedichten houdt.
Hoeveel sterren geef je dit boek?
5 sterren.
Website van auteur:
Website van uitgeverij:
Reacties
Een reactie posten