Ze bieden troost na een slecht gemaakt proefwerk. Ze vertellen je verhalen en leren je liedjes. Ze zetten op wonderbaarlijke wijze een bord eten voor je klaar na een zware voetbalwedstrijd op een regenachtige zaterdag. Maar ze praten je ook neuroses aan, breken je hart of halen het bloed onder je nagels vandaan. En wie waren ze eigenlijk, de moeders, voordat er kinderen kwamen? Wie zijn ze altijd gebleven?
Wij zijn de menigte die moeder heet werd speciaal voor de Boekenweek 2019 samengesteld door Ester Naomi Perquin. Zij koos de mooiste Nederlandstalige gedichten over moeders en moederschap met een eigenzinnige blik. Een koor van stemmen, waarin zoetheid klinkt naast verbittering en de grootste zwakte naast de grootste kracht.
Bij het zien van de schitterende cover van
Wij zijn de menigte die moeder heet zie je een moeder liefdevol naar haar kind kijken terwijl ze hem verschoont. Ze lijken beiden in hun eigen wereld te zitten waarin het kind van alles ontdekt en zijn moeder vertederd is door wat hij allemaal ontdekt. De liefde voor haar kind straalt er vanaf.
Ester Naomi Perquin vertelt in Woord Vooraf over haar moeder, wat voor moeder ze was en wat zij daarvan vindt. Ook vertelt ze over hoe ze zelf was tijdens haar zwangerschap en wat ze ervan vond. Het is een liefdevol woord vooraf waarin je de liefde voor haar moeder voelt. Ze vertelt wat voor gedichten ze voor deze gedichtenbundel zocht en welke ze liever niet in deze gedichtenbundel wilde hebben, waarom ze dat niet wilde.
Wij zijn de menigte die moeder heet is een gedichtenbundel met gedichten over diverse soorten moeders door diverse auteurs, bekende en minder bekende auteurs. De gedichten zijn hoofdzakelijk in het Nederlands en een enkel gedicht is in het Afrikaans geschreven. Dat laatste kan lastig zijn, maar als je de gedichten hardop leest, dan begrijp je wel wat er staat.
Voor eenieder die de gedichten in
Wij zijn de menigte die moeder heet leest, zal men zich (deels) in één of meerdere gedichten herkennen of mensen kennen die iets dergelijks hebben meegemaakt in één of meer gedichten. Het zijn gedichten over geboortes, miskramen, moeders die dement worden/zijn, overleden moeders en kinderen. Je voelt de emoties in de gedichten zoals de liefde van een moeder voor haar kind zoals in Wiegeliedje voor wie alles moet van Lieke Marsman, het verdriet om een overleden kind zoals in het gedicht van Hester Knibbe en de verwarring over een moeder die dementerend is zoals het gedicht van Neeltje Maria Min.
Het zijn gedichten die je raken zoals Dooier van Marjolijn van Heemstra over een miskraam aan het begin van haar eerste zwangerschap. Je voelt haar gemis, haar verdriet in haar gedicht. Het gedicht Zwangere in de zaal van Sylvia Hubers brengt een glimlach op je gezicht, het zet je aan het denken. Het kan zomaar zijn dat je ineens overal zwangere vrouwen ziet na het lezen van dit gedicht. Het gedicht Een moeder van Rutger Kopland begint liefdevol en eindigt in een shock. Je leest het gedicht een paar keer over om zeker te weten dat je het goed hebt gelezen. Zo staan er nog veel meer ontroerende, liefdevolle, schokkende, verdrietige en aangrijpende gedichten.
Kortom;
Wij zijn de menigte die moeder heet is een gedichtenbundel met gedichten over diverse soorten moeders en kinderen in diverse situaties als geboorte, miskraam, overlijden en dementie.
Hoeveel sterren geef je het boek?5 sterren.
Website van uitgeverij:
Reacties
Een reactie posten