Ik mocht dit boek van
Elikser UITGEVERIJ recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.
Waar gaat het boek over? De verhalen in dit boek zijn een combinatie van waargebeurde situaties en fantasie en gaan over het leven. De roos representeert het leven. De blaadjes van de roos zijn mooi golvend en gaan in elkaar op. Zo is het leven ook. De blaadjes zijn in elkaar gedraaid, ingewikkeld maar ook mooi. Soms lastig om te volgen waar het heen gaat. De verschillende blaadjes staan voor de verschillende hoofdstukken in je leven. Je hebt schaduwen in de roos, die staan voor de minder leuke kanten in het leven. Je hebt de mooie felle kleuren in een roos, die staan voor de mooie kanten in het leven. De korte verhalen worden steeds vanuit de ik-vorm verteld. Zo kan de lezer het gevoel hebben, in het verhaal te worden gezogen, iets wat Chris Willems zelf altijd heerlijk vindt als ze een boek leest. Ze heeft besloten om de verhalen niet allemaal helemaal af te maken. Sommige verhalen hebben daardoor een open einde en sommige onderdelen zijn niet volledig uitgewerkt. De lezer zou zo een actieve rol kunnen nemen in het verhaal, door het af te maken, te verfijnen, een alternatief einde te bedenken of zelf een vervolg te schrijven. Een mooie bundel herkenbare verhalen en een enkel gedicht, voor een breed publiek.
Chris Willems (1986, Amsterdam) studeerde HBO-Verpleegkunde aan hogeschool Inholland in Amsterdam. Daarna heeft ze een paar jaar bij verschillende farmaceuten gewerkt. Momenteel werkt ze bij de GGD Amsterdam en als jeugdverpleegkundige bij het consultatiebureau. Schrijven is een van haar passies, ze doet dit al haar hele leven. Chris is getrouwd en heeft twee kinderen.
Bron: achterkant boek
Omslagontwerp:
Evelien Veenstra
Binnenwerk:
Evelien Veenstra
Jaar van verschijnen:
2021
Druk:
1e druk
EAN:
9789463653275
Bindwijze:
Paperback
Aantal pagina's:
306
Genre:
Literaire romans
Prijs:
€ 21,50
Wat vind je van het boek? Bij het zien van de schitterende cover van De blauwe roos van Chris Willems verwacht je dat de roos een belangrijke hoofdrol speelt in het boek. Het is mooi dat de cover via de zijkant op de achterkant doorloopt. De titel maakt nieuwsgierig naar het verhaal. In het boek legt de auteur uit waarom ze voor deze titel en cover heeft gekozen, waar die voor staan. Het is een mooie betekenis die je zelf ook gelijk ziet.
De blauwe roos van Chris Willems is een verhalenbundel met zestig verhalen en een enkel gedicht. Het zijn verhalen die uit het leven zijn gegrepen. Verhalen die zich in diverse herkenbare situaties afspelen. Verhalen geschreven vanuit de mannelijke of vrouwelijke hoofdpersoon. Verhalen die zich afspelen op diverse leeftijden. Sommige verhalen hebben een open einde en sommige verhalen zijn niet helemaal uitgewerkt. De auteur legt in het boek uit waarom ze heeft gekozen om dat op die manier te doen en waarom ze ervoor heeft gekozen geen namen te noemen en elk verhaal vanuit de ik-vorm te schrijven. De verhalen en gedichten zijn los te lezen, je kan zelf bepalen met welk verhaal je begint, welk verhaal je daarna leest en met welk verhaal je eindigt. Doordat het korte verhalen zijn, kan je het boek makkelijk tussendoor in een pauze, of als je bijvoorbeeld bij de tandarts op je beurt moet wachten, lezen.
Hoewel de verhalen in De blauwe roos van Chris Willems over het algemeen geloofwaardig zijn, zijn er toch verhalen die op een gegeven moment ietwat ongeloofwaardig overkomen. Dat zijn de verhalen waarin kinderen in gezinnen de hoofdrol spelen. De kinderen in gezinnen lijken nooit ruzie te hebben. Bij het lezen van de eerste twee verhalen met kinderen in een gezin in de hoofdrol komt het nog geloofwaardig over, maar bij het lezen het derde verhaal met kinderen in de hoofdrol komt het wat ongeloofwaardig over, omdat er geen gezinnen bestaan waarin de kinderen onderling nooit ruzie maken. Het was beter geweest als de auteur af en toe kinderen ruzie liet maken en het daarna weer goed met elkaar lieten maken of er een andere draai aan had gegeven. Dan waren de verhalen geloofwaardiger over gekomen. Ook zijn sommige verhalen ietwat zoetsappig zoals het verhaal waarin een vrouw iedereen helpt. Ondanks dat lezen de verhalen vlot weg en zijn veel verhalen herkenbaar voor veel mensen omdat ze iets soortgelijks meegemaakt hebben. Vooral het verhaal over de hoge werkdruk op de werkvloer zal voor veel mensen herkenbaar zijn.
Gelukkig zijn er ook verhalen die op het eind thrillerachtig zijn zoals het derde verhaal. Het eind zie je niet aankomen, je verwachte dat er iets anders bedoeld werd met wat er werd gezegd. Soms heb je het gevoel dat de auteur een verhaal zelf (deels) heeft meegemaakt, omdat het verhaal zoals zij die heeft geschreven alleen zo geschreven kan worden door iemand die het zelf beleefd heeft, zoals het verhaal waarin een vrouw moet bevallen. Het is aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden voor de emotionele momenten.
Chris Willems heeft in De blauwe roos er heel goed aan gedaan om de verhalen in de ik-vorm te schrijven. Als lezer heb je het gevoel dat je het zelf beleefd, meemaakt. Het is mooi om de ene keer een man te zijn, een andere keer een vrouw te zijn, de ene keer een volwassene te zijn en een andere keer een kind te zijn. In welke situatie, welk geslacht ook en op welke leeftijd de hoofdpersoon speelt, de auteur heeft zich goed weten aan te passen aan de verhalen waardoor het in dat opzicht geloofwaardig overkomt. Ook is het leuk dat je bij sommige verhalen zelf je einde kan bedenken, je eigen fantasie kan laten gaan over hoe het verhaal verder zou lopen. Daarnaast is het mooi dat je in sommige verhalen handige tips krijgt die je het echte leven kan toepassen zoals bijvoorbeeld een bijzondere en leuke manier om leerstof te leren en voor ouders een leuke tip om kinderen gezond te laten eten. Soms wordt je ook aan het denken gezet zoals in het verhaal waarin de vrouw bedenkt waarom vrouwen wel alles kunnen worden wat ze willen, maar daarnaast even goed nog fulltime voor het gezin zorgen, dat mannen in veel gezinnen er relatief gezien makkelijker vanaf komen.
Kortom; de verhalen in De blauwe roos van Chris Willems zijn uit het leven gegrepen. Het zijn verhalen die voor bijna iedereen herkenbaar zijn, verhalen waarin je je als lezer kan inleven dankzij dat het in de ik-vorm is geschreven.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Niet helemaal, ik had iets meer verwacht en dan met name de verhalen waarin het gezin een rol speelt.
Wat vind je van de cover?
De cover is schitterend, past bij het boek. Het is mooi dat de cover via de zijkant op de achterkant doorloopt.
Wat vind je van de titel van het boek?
De titel is heel erg goed gekozen, zeker als je eenmaal weet waarom er voor deze titel is gekozen.
Wat vind je van de schrijfstijl?
De verhalen zijn stuk voor stuk op een vlotte en beeldende manier geschreven waardoor de verhalen vlot weglezen.
Wat vind je van de opbouw van de verhalen?
De verhalen zijn stuk voor stuk goed opgebouwd.
Zat je direct in de verhalen?
Ja, ik zat direct in een verhaal als ik er eenmaal aan was begonnen.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, het boek weet je aandacht vast te houden.
Hebben de plots je verrast?
Bij veel verhalen hebben de plots mij verrast, maar er zijn ook verhalen bij waarbij het plot mij niet heeft verrast.
Zijn de verhalen geloofwaardig?
De verhalen zijn stuk voor stuk geloofwaardig, maar als je een paar verhalen waarin het gezin de hoofdrol speelt achter elkaar leest, wordt het gezinsgeluk en dan met name hoe de kinderen onderling met elkaar omgaan, wat ongeloofwaardig omdat dat in het echte leven anders gaat. Persoonlijk ken ik geen gezin met meerdere kinderen die nooit ruzie met elkaar hebben. Zelf had ik als kind ook vaak ruzie met mijn broertje.
Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
De karakters zijn stuk voor stuk geloofwaardig.
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze diverse keren zoals bijvoorbeeld het verhaal waarin de werkdruk wordt beschreven. Dat verhaal laat heel goed zien hoe dat ook fout kan gaan.
Mooie quote in het boek:
Zo bijzonder wat verliefdheid fysiek met je doet.
Zou je het boek aanraden?
Ik kan iedereen het boek aanraden.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor eenieder die van korte verhalen houdt die uit het leven zijn gegrepen.
Hoeveel sterren geef je het boek?
3 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Nee, dat ga ik niet.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Ik ga het boek weggeven.
Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk niet dat het boek mij lang bezig gaat houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Ja, dat ga ik zeker.
Website van de uitgever:
Reacties
Een reactie posten