Nieuwste recensie

Drugs Achter Het Gordijn - Maartje Krul

Afbeelding
Van Elikser UITGEVERIJ mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  Het leek in het gezin van Maartje Krul allemaal best redelijk te gaan. Behalve dan met haar jongste zoon Lucas, een puber waar ze haar handen vol aan had. Hij blowde, spijbelde, zwierf op straat en loog over alles. Ze hoopte dat dat bij de leeftijd hoorde en dat het vanzelf over zou gaan. Maar op een gegeven moment kon ze er niet meer omheen: hij was ernstig verslaafd. Toen volgde de moeizame weg naar hulp. In het dorp waar ze woonden waren meerdere jongeren afhankelijk van verdovende middelen. Voor het wijkcentrum werd zelfs gedeald. Maartje probeerde steun te krijgen bij andere ouders, maar dat lukte niet. Ze keken weg of bagatelliseerden het probleem. Ook de hulpverlening schoot tekort. Zo bleef ze steeds doormodderen. Tot er een hulpverlener in beeld kwam die haar vroeg ook naar haar eigen rol te kijken. Hield ze zijn verslaving niet mede in stand door hem stee...

Ik Zing En De Berg Danst - Irene Sola


Van UITGEVERIJ NOBELMAN mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.

Oorspronkelijke titel:

Oorspronkelijke uitgever:
Editorial Anagrama, Barcelona

Waar gaat het boek over? 
Als boer en dichter Domènec geveld wordt door een bliksemschicht, blijft zijn jonge vrouw Sió alleen achter met haar stugge schoonvader Ton en haar kinderen Mia en Hilari, die half wild opgroeien in het oerlandschap van het Pyrenese hooggebergte, vlak bij de grens met Frankrijk. Ze raken bevriend met de reuzenzoon Jaume en met z’n drieën vormen ze een onoverwinnelijk bondgenootschap en beheersen ze de bergen, totdat het noodlot andermaal toeslaat en de drie jongelingen worden verdreven uit hun paradijs naar een wereld van dood en gevangenschap, wrok en eenzaamheid, waarin evenwel, na vele jaren, de hoopt gloort op een schuchtere hereniging. Ik zing en de berg danst is een mythische symfonie waarin alles wat leeft en niet leeft in de Pyreneeën meezingt: wolken, paddenstoelen, heksen, dieren en spoken, tot en met de aarde zelf: “Here is a Pyrenees fable that is utterly universal, deadly funny, and profoundly moving.”— Max Porter

Bron: bol.com.

Over de auteur:
Irene Solà is in 1990 geboren in Malla, een dorp van een paar honderd inwoners, onder de rook van de stad Vic, in de provincie Barcelona. Zij is afgestudeerd aan de kunstacademie van Barcelona en heeft een master in Literatuur, Film en Visuele Cultuur. In 2012 publiceerde ze de dichtbundel Bèstia (‘Beest’), en in 2017 volgde haar eerste roman: Els dics (‘De dijken’). Met haar tweede roman, Ik zing en de berg danst, won ze diverse prijzen, waaronder de European Prize for Literature 2020, en de roman is vertaald in een twintigtal talen.

Bron: bol.com.

Vertaald door:
Frans Oosterholt

Jaar van verschijnen:
2021

EAN:
9789491737770 

Bindwijze:
Hardcover

Aantal pagina's:
186

Genre:
Roman

Verfilmd?
Voor zover bekend is het boek (nog) niet verfilmd.

Prijs:
€ 22,95

Wat vind je van het boek? 
Bij het zien van de schitterende cover van Ik zing en de berg danst van Irene Sola krijg je al een vermoeden dat de natuur en haar dieren een belangrijke rol in dit boek spelen. Het is mooi dat de cover via de achterkant op de zijkant doorloopt. Ook is het mooi dat men de cover niet heeft veranderd, maar zich aan de oorspronkelijke cover heeft gehouden. De titel maakt nieuwsgierig, doet spiritueel aan. Het is mooi dat men de titel letterlijk heeft vertaald in het Nederlands en niet heeft gekozen voor een andere titel, want deze titel past het best bij dit boek.
Ik zing en de berg danst van Irene Sola is geen gewone, standaard, duizend in een dozijn roman. Het is een roman die op een originele en unieke manier is geschreven. De auteur heeft het boek op een poëtische en beeldende manier geschreven waarbij zij ook een van de hoofdpersonen een paar gedichten heeft laten schrijven. Het zijn over het algemeen korte, maar krachtige zinnen die veel meer zeggen dan er geschreven is. Ze herhaalt veel, maar dat is niet storend, het past juist bij het verhaal. Je wordt door die herhalingen goed doordrongen van het geschrevene. Het is overigens geen boek voor tussendoor. Je moet goed opletten, want even niet opletten en je bent de draad kwijt, maar het is ook weer geen straf om een stukje terug te lezen mocht je toch de draad kwijt zijn geraakt.
Ondanks dat Sió, Mia en Hilari de hoofdpersonen zijn, hebben ze in sommige hoofdstukken hooguit een bijrol. Niet alleen mensen spelen een belangrijke rol in het boek, maar ook de natuur zelf, de dieren en de geesten van de gestorvenen spelen een rol in dit boek. Het begint al meteen in het eerste hoofdstuk waarin de wolken aan het woord zijn, die hun verhaal vertellen en hoe ze te keer kunnen gaan met alle gevolgen van dien. De natuur is mooi en oogverblindend, maar kan ook meedogenloos zijn. Ondanks dat de dood iets verschrikkelijks is, wordt het in dit verhaal op een indrukwekkende manier beschreven door de wolken. Je krijgt bewondering voor de kracht van de natuur, ook al is die niet altijd even prettig voor mens en dier. Ook het hoofdstuk waarin een pasgeboren dier wordt opgejaagd is mooi geschreven. De auteur heeft zich heel erg goed in het dier weten te verplaatsen. Je leeft daardoor met het dier mee en hoopt op een goede afloop voor hem. Ook heeft ze het verdriet van de hoofdpersonen goed weten te verwoorden en de wrok van een van de personen. Een wrok die om wat anders draait dan men zou verwachten. Maar ook de schuldgevoelens die niet uitgesproken kunnen worden. 
Irene Sola heeft zich in Ik zing en de berg danst heel erg goed weten in te leven in al wat leeft en niet leeft, maar wel voortleeft in een andere wereld, waarin je ook een mooi kijkje krijgt. Zij heeft dat op een mooie manier weten te beschrijven. Door haar beschrijving van de natuur in de bergen en hoe men daar leeft, wil je er naar toe, om het met eigen ogen te aanschouwen, om te genieten van de rust die daar is en van de tradities die men daar heeft. Je wordt met dit verhaal vaak aan het denken gezet en dan niet alleen over de natuur en de mensen die wonen op plekken waar oorspronkelijk dieren woonden, maar ook over dichters die bijvoorbeeld een gedicht voor een speciaal iemand hebben geschreven. Je beseft dat dat niet zomaar is, dat er meer achter zit.
Kortom; Ik zing en de berg danst van Irene Sola is een indrukwekkende roman waarin je nog meer respect krijgt voor de natuur, de dieren, het leven en de dood. Wat ook mooi is, is dat het verhaal niet alleen vanuit mensen is bekeken, maar ook vanuit dieren, wolken en geesten. Het verhaal is een poëtisch sprookje, een poëtische mythe. Een mythe dat door verteld moet blijven worden. 




Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, het boek voldeed aan mijn verwachtingen.

Wat vind je van de cover? 
Het is een schitterende cover die bij het boek past. Het is mooi dat de cover via de zijkant op de achterkant doorloopt. Ook is het mooi dat men zich aan de oorspronkelijke cover heeft gehouden.

Wat vind je van de titel van het boek? 
De titel is heel erg goed gekozen. Het is een titel die bij het boek past. Gelukkig heeft men de titel letterlijk vertaald en niet gekozen voor een andere titel.

Wat vind je van de schrijfstijl? 
Het verhaal is op een mooie manier geschreven, op een poëtische en beeldende manier, waardoor het verhaal vlot wegleest.

Hoe origineel is het verhaal?
Het verhaal is heel erg origineel.

Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Het verhaal is goed opgebouwd.

Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat direct in het verhaal.

Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Ja, het boek weet je aandacht vast te houden.

Heeft het plot je verrast?
Ja, het plot heeft me verrast, die zag ik niet aankomen.

Is het verhaal geloofwaardig?
Het verhaal is van begin tot eind geloofwaardig,

Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
De karakters zijn stuk voor stuk geloofwaardig.

Welke persoon vond je het leukst en waarom? 
Het is geen persoon, maar een dier waarop gejaagd wordt, maar kan niet zeggen waarom, want dan zou ik teveel verraden.

En aan wie had je een hekel en waarom? 
Ik had aan niemand een hekel in dit boek.

Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersonen?
Ja, dat zou ik wel kunnen.

Wat vond je van de locaties in het boek? 
Die klinken heel mooi.

Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze diverse keren, zoals bijvoorbeeld het verhaal van het dier dat wordt opgejaagd heeft me geraakt, maar ook het verdriet en de wrok van een van de personen, de schuldgevoelens van een ander persoon en zo zijn er meer stukjes die me geraakt hebben.

Mooie quote in het boek: 
Poëzie heeft schoonheid, ze heeft zuiverheid, ze heeft muziek, ze heeft beelden, ze heeft het gesproken woord, ze heeft vrijheid en ze heeft het vermogen je te ontroeren en je een glimp van de oneindigheid te laten zien.

Zou je het boek aanraden? 
Ik kan iedereen het boek aanraden.

Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor eenieder die van romans houdt die anders zijn dan de geijkte romans.

Hoeveel sterren geef je het boek? 
5 sterren.

Ga je het boek nog een keer lezen? 
Misschien.

Ga je het boek houden of geef je het weg? 
Het boek mag terug in de boekenkast.

Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Ik denk wel dat het boek mij nog even bezig gaat houden.

Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? 
Ja, dat ga ik zeker.

Leuk weetje over het boek:
Het boek is in minstens twintig talen vertaald.

Website van de uitgever:


Het boek is onder andere te koop bij bol.com.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Van Binnen Is Alles Stuk - Simon Hammelburg

Het Libertarische Sociaal Contract

Knock-Out - Cis Meijer

Onder De Vlinderboom - Pauline Vijverberg