Surfing Ann's Boeken Blog

Foto komt van pixabay . Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een gelukkig nieuw leesjaar. Ook in 2024 kunnen jullie op dit blog geregeld een boekrecensie verwachten en, zoals altijd, op zondag een verrassingsblog dat met boeken te maken heeft en elke week een ander boek van de week. Ik recenseer nog steeds met veel plezier, al maak ik wel meer tijd voor andere dingen en vooral voor manlief, want de tijd gaat al hard genoeg. Jullie zien dan ook minder recensies dan in voorgaande jaren, maar dat is niet erg. Zoals een vriendin mij al in een kerstkaart aanraadde, maak meer mooie herinneringen. Dat raad ik jullie ook aan om te doen, want het leven is zo voorbij, ook al denk je nu misschien van niet. 

Van Elikser UITGEVERIJ mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  Yoka Berretty (1928-2015), geboren als Joke Meijeringh, was een multitalent. Ze kon acteren, zingen, pianospelen, schilderen en dansen. Daarbij was ze ook nog eens een prachtige verschijning met haar blonde krullen, blauwe ogen, hoge jukbeenderen, pretkuiltjes in haar wangen en een aangename brutale uitstraling. Ze trok in het begin van de jaren vijftig naar Parijs en Rome en speelde daar haar eerste bescheiden filmrollen. Terug in Nederland kwam de populariteit haar aanwaaien. In de jaren zestig en zeventig wilde iedereen haar hebben voor film, toneel, radio en televisie. Iconisch was haar optreden, halverwege de jaren zestig, in het omstreden satirische tv-programma Zo is het toevallig ook nog eens een keer. De Yoka die het publiek zag, straalde plezier en levenslust uit. Maar ze was ook dikwijls angstig en onzeker. Ze had een eenzame jeugd gekend en het verdriet daa

Foto komt van pixabay . Ik wens jullie een heel fijne kerstavond en heel fijne kerstdagen. De Kerstman geniet nog even van zijn rust voor hij zich gaat omkleden en op pad gaat om de cadeautjes bij iedereen langs te brengen.

Van Uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: In twintig stellingen Waar gaat het boek over?  Door de oorlog in Israël en Gaza die op 7 oktober jongstleden uitbrak, is de discussie over het Palestijns-Israëlische conflict overal weer enorm opgelaaid. Aan de ene kant komen in ons land ‘progressieve’ parlementsleden op voor de arme Palestijnen en ‘moderne’ theologen verzetten zich met een manifest tegen het in hun ogen kwalijke Israëlische beleid. Aan de andere kant wijzen veel christenen op de Bijbelse ‘landbelofte’ voor het volk Israël en komen zij op voor het recht van de staat Israël om zichzelf te verdedigen. Weer anderen zijn verward door de buitengewone complexiteit van het probleem. Het huidige debat is een goed moment om te proberen wat meer duidelijkheid te scheppen over de historische en huidige relaties tussen Joden en Arabieren. Prof. dr. Willem J. Ouweneel probeert dat in dit boekje te doen aan de hand van twintig ste

Van GODIJN PUBLISHING mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  Doodskisten lagen verspreid als de kaarten die uit de hand van een goochelaar waren ontsnapt. Sommige waren gebarsten, maar deze sarcofaag van staal voor hen, deze niet. Bleke vingers wurmden zich door een kier bij de deksel en zetten zich schrap. Met een vloek bevrijdde de onsterfelijke engel zich uit haar graf. Onder de eeuwig brandende zon, midden op het eiland Shaemuut, ligt een stad die is opgebouwd door mensenhanden. Hier raakt Xander onwillig betrokken in noodlottige plannen. Zijn beproeving zal zijn lot verstrengelen met anderen en tezamen doen ze een ontdekking die hun levens voor altijd zal tekenen. Wanneer de karavaan van haar vader slachtoffer wordt van een misdrijf, voelt de katachtige Elaria zich gedwongen een onderzoek te starten. Haar keuzes brengen haar bestaan in gevaar, maar ze zal niet rusten tot ze de waarheid heeft gevonden. Duizenden jaren geleden

Foto komt van pixabay . Je kunt aan de schitterende boekband op de foto op HISTORIEK zien dat er veel werk in heeft gezeten. Het kan niet anders, of er zitten vele uurtjes in dit borduurwerk. Het blijft knap dat er mensen zijn die zo mooi en precies kunnen borduren. Ik doe het ze niet na en ik ben het dan ook met de auteur van het artikel op HISTORIEK eens dat het een van de mooiste boekbanden is die ik ooit heb gezien. Zelf heb ik niet zo'n boek in bezit, maar als ik die in mijn bezit had gehad, dan had ik die zeker nooit weggedaan en op een mooie plaats gezet, want zo'n boekband verdient het om gezien te worden en niet ergens in een hoekje of in een la verstopt te liggen. Wat de boekband extra bijzonder maakt, is dat er een verhaal aan zit, dat het niet zomaar wat geborduurde bloemen zijn, maar dat die een betekenis hebben voor diegene van wie het boek is. Dat maakt dat soort boeken persoonlijk en is een mooie erfenis voor de nabestaanden en veel later voor, in dit geval, d

Van Elikser UITGEVERIJ mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  Schrijver André Dierick leerde de Poolse arbeidsmigrant Tomasz kennen toen hij 28 jaar oud was. Tomasz had zijn geboorteland Polen zes jaar eerder verlaten. Aanvankelijk vertelde hij dat hij naar Nederland was gekomen, omdat hij dacht hier veel gelukkiger te kunnen worden dan in Polen. Later werd duidelijk dat er ook heel andere redenen waren waarom hij zijn land was ontvlucht. De schrijver kwam met hem in contact door het project Samenspraak, bedoeld om mensen met reeds enige ervaring in het spreken van de Nederlandse taal verder te helpen. Ze spraken wekelijks een uur met elkaar. André slaagde erin, het volledige vertrouwen van Tomasz te winnen, die daardoor meer en meer inzicht gaf in zijn geschiedenis. Samen besloten ze dat André daar een boek van zou maken. Dit boek, Langs de afgrond, geeft een indringend beeld van een man in gevecht met zijn verslaving aan alcoho

Foto komt van pixabay. Leuk hoor, een boek schrijven, maar er komt heel veel bij een verhaal schrijven kijken. Zo is het wijs om namen te verzinnen voor je personages en dan niet zomaar willekeurige namen, al kan dat ook wel leuk zijn, maar of de personages er blij mee zijn, is maar de vraag. De namen moeten passen bij de personages en het verhaal en dat valt niet altijd mee. Ook is het niet handig om alle, of meerdere personages, dezelfde namen te geven, hoewel dat soms ook wel leuk kan zijn, maar het werkt ook erg verwarrend. Gelukkig kun je op Schrijven Online tips lezen over het bedenken van de namen voor jouw personages. Het zijn tips waar je wat aan hebt en niet alleen als je een boek schrijft, maar ook als je bijvoorbeeld een script voor een film schrijft of voor een toneelstuk.

Foto komt van pixabay. Er schijnt een nieuwe hype te zijn die ik gemist heb. Op zich niet erg, ik kan per slot van rekening niet alles volgen en ik wil ook niet overal aan meedoen, maar de hype die er nu is, lijkt me wel leuk om aan mee te doen. Op flow las ik onlangs dat het helemaal in is om je eigen tijdschrift te maken. Wat beroemdheden als Linda de Mol en Wendy van Dijk kunnen, kun je zelf ook, alleen zul je niet zulke grote oplages verkopen en dat is ook niet de bedoeling. Vaak is een zelfgemaakte zine meer voor jezelf, je vrienden of familie. Een beperkte oplage dus, maar het is wel leuk om te maken. Het leuke van zines is dat je zelf kunt bepalen wat je in jouw zine plaatst, hoe je jouw zine eruit laat zien en wie jouw zine mogen lezen. Op flow kun je meer lezen over zines en hoe je jouw eigen zine maakt.