Voorouderpijn Op Plantage Goudmijn - Tirza Drisi

Van Tirza Drisi mocht ik haar boek recenseren. Ik wil haar daar hartelijk voor danken.

Waar gaat het boek over? 

Op 8 oktober 2022 maakte Tirza Drisi een expeditie naar plantage Goudmijn, een verlaten suikerplantage in Suriname, waar haar grootvader in 1874 is geboren. Bij de voorbereiding hiervan heeft Tirza historische informatie uit archieven ontvangen. Deze heeft ze aangevuld met fantasie. Aldus is de historische roman Voorouderpijn op plantage Goudmijn ontstaan.

De roman speelt zich af in de negentiende eeuw in de Nederlandse kolonie Suriname. Deze voorouderpijn heeft Tirza Drisi wel degelijk gevoeld toen ze in de jungle op restanten van een rietpersmachine stond die half in de modder was weggezakt. Haar voorouders hebben haar gevraagd hun verhaal op papier te zetten. Het is een verhaal over macht in een koloniaal systeem, maar ook een verhaal over de liefde. De liefde van een moeder voor haar kinderen en liefde tussen man en vrouw.

Bron: Amazon

Over de auteur:

Tirza Drisi (Paramaribo, september 1953) verhuist in 1956 van Paramaribo naar Den Haag, gaat daar naar de lagere school, naar de HBS en een jaar naar de VU. Ze remigreert in 1978 naar Suriname en keert in 1989 weer terug naar Nederland. Aan de TU Delft is Tirza werkzaam als vakgroepsecretaresse tot 2004. Dan rondt ze de avond-opleiding tot lerares basisonderwijs af en maakt de overstap naar het onderwijs. Omdat ze regelmatig te horen krijgt, dat haar levensverhaal bijzonder is, besluit ze dat verhaal op te schrijven. Na haar pensionering heeft ze daar de tijd voor gevonden. Het heeft geresulteerd in haar eerste autobiografische boek De gekleurde bastaard – een verhaal over zelfacceptatie. In de gedichtenbundel Nachtged(a)(i)chten vertelt Tirza Drisi op een dichterlijke manier wat haar bezighoudt, over hoop, geloof en liefde. Voorouderpijn op plantage Goudmijn is haar nieuwste historische roman.

Bron: achterkant boek

Omslagontwerp:

Kara Ribeiro da Silva

Binnenwerk:

Angélique Kersten

Jaar van verschijnen:

2024

ISBN:

9789083369198

Bindwijze:

Paperback

Aantal pagina's:

188

Genre:

Historische roman

Verfilmd?

Voor zover bekend is het boek (nog) niet verfilmd, maar het boek leent zich er heel goed voor om verfilmd te worden.

Wat vind je van het boek? 

Bij het zien van de schitterende cover van Voorouderpijn op plantage Goudmijn van Tirza Drisi wil je weten waar het schilderij gemaakt is en of de plaats nog bestaat of dat het er inmiddels anders uitziet. Het is in ieder geval een rustgevende plek. Het is mooi dat je, alles wat je op de cover ziet, ook in het boek terug kunt vinden. De titel spreekt voor zichzelf, je weet meteen wat je van het boek kunt verwachten. Het is mooi dat de auteur een mooie trouwfoto van haar grootouders in het boek heeft laten plaatsen. Het is alleen jammer dat er niet meer foto's in staan. Het was leuk geweest als de auteur foto's van de plantage en haar expeditie in het boek had laten plaatsen. In het voorwoord heeft de auteur het kort over haar vorige boek, maar die hoef je niet eerst te lezen voordat je dit boek gaat lezen. Mocht je het boek nog niet gelezen hebben, dan is het voor te stellen dat je er nieuwsgierig naar wordt.

In Voorouderpijn op plantage Goudmijn vertelt Tirza Drisi over haar expeditie naar Suriname, naar de plaats waar haar voorouders hebben geleefd, de geschiedenis van de plantage en waar ze kreeg te horen dat ze het verhaal van haar voorouders moest vertellen. Ze vertelt hoe ze zich heeft voorbereid op haar expeditie en hoe ze die heeft ervaren. 

De auteur vertelt over haar voorouders die slaaf waren op een plantage en hoe het op de plantage eraan toe ging. De auteur heeft het verhaal verteld zoals ze denkt dat het verhaal was. Ze heeft feit en fictie mooi verweven met elkaar, waardoor het een verhaal is geworden waarbij je niet door hebt wat feit en wat fictie is. Het is een verhaal over (groot)moederliefde, familieliefde, vriendschapliefde, liefde tussen twee mensen. Een verhaal over onmacht van een plantagehouder die bepaalde dingen, anders wilde, maar, net als de slaven zelf, gevangen zat in het systeem. Het is indrukwekkend en bewonderenswaardig hoe hij met alles is omgegaan, ook al keur je niet alles goed en voel je soms, met de ogen van nu, dat hij sommige dingen anders had moeten doen, maar je weet ook dat hij niet anders kon of niet besefte dat hij iets op een andere manier had moeten aanpakken. Het verhaal laat zien dat de ene plantagehouder, de andere plantagehouder niet is, dat de ene slavenhouder, de andere slavenhouder niet is. Het verhaal laat goed zien wat je met een beetje menselijkheid voor je personeel voor elkaar kunt krijgen. Veel bazen met personeel kunnen een voorbeeld nemen aan de Engelsman. Het is goed van de auteur dat ze de oude termen in het verhaal heeft gebruikt en heeft uitgelegd waarom ze dat heeft gedaan.

Het is mooi van Tirza Drisi dat ze in Voorouderpijn op plantage Goudmijn vertelt over haar expedities en hoe ze van tevoren er naar keek. Het klinkt als een mooie en bijzondere, maar ook emotionele expeditie, waarbij ze niet schroomt om zich het een en ander af te vragen. Als lezer wil je die expeditie ook maken, maar het is voor te stellen dat, wat de auteur vertelt wat je ook kunt verwachten, zoals handgrote spinnen, mensen kan afschrikken en het liever bij foto's van anderen laat en er liever over leest, waardoor je toch een klein beetje het gevoel hebt dat je het zelf hebt gezien, ook al is het in het echt anders. Ook is het mooi dat ze vertelt waar haar achternaam vandaan komt en waarom ze er trots op is. Als je het boek uit hebt, wil je haar volgende boek, die nog niet uit is en waar ze misschien wel of misschien nog niet, aan begonnen is, lezen. Je wilt weten of het haar lukt om de onderste wortel boven de grond te krijgen.

Tirza Drisi heeft zich heel goed ingeleefd in de personages van Voorouderpijn op plantage Goudmijn. Tijdens het lezen leef je mee en krijg je voor bepaalde personen begrip, zoals voor Antoinetta en haar dochters, ook al is er een dochter waar je gaandeweg het verhaal een steeds grotere hekel aan krijgt. Of de gevoelens veranderen, mag je zelf gaan lezen. Je begrijpt waarom Antoinetta en haar dochters en zoon, maar ook de andere slaven, in het begin wat afwachtend waren voor de nieuwe eigenaar van de plantage. Je hebt al meteen bij de kennismaking met de vorige eigenaar een hekel, zacht uitgedrukt, aan een persoon hoe die met andere mensen omgaat en hoe hij denkt over anderen. Je wilt dat de blik van iemand hem iets had kunnen aandoen. Gaandeweg zie je de verhoudingen veranderen en dingen anders gaan, totdat de plantage wordt overgedragen en de verhoudingen tussen diverse personen weer anders wordt. Hiermee laat het verhaal goed zien, hoe ieder op zijn of haar manier de plantage runt en met zijn of haar personeel omgaat. De gevoelens heeft de auteur heel goed uitgewerkt, gevoelens als verdriet, genegenheid, diverse soorten boosheid en onmacht, voel je tijdens het lezen. Het is aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden voor de emotionele momenten, zoals bij een paar overlijdens. Je hoopt voor een persoon dat ze haar man ooit weer zal zien en dat haar kinderen en kleinkinderen een bepaalde achternaam zullen krijgen. 

Ook heeft Tirza Drisi zich in Voorouderpijn op Plantage Goudmijn goed ingeleefd in de tijd en de plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Je krijgt door het verhaal een goed beeld van hoe het op de plantage eraan toe ging, wat voor werk de mensen deden, waar de slaven sliepen en woonden en hoe de plantagehouder woonde en wat de plantagehouder deed. Hoe de omgeving van de plantage eruit zag en wat er allemaal bij hoorde en hoe het komt dat de plantage niet meer bestaat. Door de beeldende schrijfwijze van de auteur heb je het gevoel dat je het verhaal vanaf de zijlijn meemaakt, dat je erbij bent.

Kortom, Voorouderpijn op plantage Goudmijn van Tirza Drisi is een indrukwekkend verhaal van een familie en hun medebewoners van een plantage, die een aantal keren van eigenaren is veranderd, waarbij de ene eigenaar beter was voor zijn slaven dan de ander. Een plantage dat heel veel heeft meegemaakt, van wreedheden tot liefde in diverse soorten en alles wat er tussen zat. Een verhaal van een familie dat gaandeweg steeds groter werd en lief en leed heeft gekend, waarbij de familie laat zien dat ze beschikken over sterke vrouwen die ieder op haar beurt haar keuzes, soms gedwongen, maakten om haar redenen, maar ook veel verdriet kennen.

Het boek is onder andere te koop bij amazon en bol.

Voldeed het boek aan je verwachtingen?

Niet helemaal, ik mis foto's in het boek. Het is leuk dat de trouwfoto van de grootouders van de auteur in het boek staat, maar het was leuker geweest als er meer foto's, zoals van haar expeditie, in hadden gestaan.

Wat vind je van de cover? 

Het is een schitterende cover die bij het boek past. Het is mooi dat alles wat je op de cover ziet, in het boek kunt terug vinden.

Wat vind je van de titel van het boek? 

De titel is erg goed gekozen. Je krijgt al een idee van wat je kunt verwachten van het boek.

Wat vind je van de schrijfstijl? 

Het verhaal is op een vlotte en beeldende manier geschreven, waardoor het verhaal vlot wegleest. Tijdens het lezen heb je het gevoel dat je het verhaal vanaf de zijlijn meemaakt.

Hoe origineel is het verhaal?

Het verhaal is erg origineel.

Wat vind je van de opbouw van het verhaal?

Het verhaal is heel goed opgebouwd.

Zat je direct in het verhaal?

Ja, ik zat direct in het verhaal.

Weet dit boek je aandacht vast te houden?

Ja, het boek weet je aandacht vast te houden.

Is het verhaal geloofwaardig?

Het verhaal is van begin tot eind geloofwaardig.

Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?

De karakters zijn stuk voor stuk geloofwaardig.

Zie je de personen groeien?

Ja, je ziet diverse personen, zoals Antoinetta en Eva, groeien.

Welke persoon vond je het leukst en waarom? 

Antoinetta, omdat ze een wijze vrouw is waar veel mensen van kunnen leren. Een vrouw die het beste met haar (klein)kinderen voor heeft.

En aan wie had je een hekel en waarom? 

Adolf Kruythoff, maar ik kan niet zeggen waarom, want dan zou ik teveel verraden.

Begrijp je de beweegredenen van de personen?

Van sommige personen begrijp ik de beweegredenen, ook al keur ik niet alles goed, van andere personen begrijp ik ze totaal niet.

Wat vond je van de locaties in het boek? 

De locaties klinken heel mooi.

Heeft de auteur je kunnen raken?

De auteur heeft me diverse keren weten te raken, zoals hoe het komt dat de man van Antoinetta is verdwenen, hoe de slaven sliepen en woonden, hoe Anna door haar status veranderde en zo zijn er meer stukjes die me geraakt hebben. Eigenlijk heeft het hele verhaal me van begin tot eind geraakt.

Zou je het boek aanraden? 

Ik kan iedereen het boek aanraden.

Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?

Voor eenieder die van verhalen houdt die op waarheid zijn gebaseerd.

Hoeveel sterren geef je het boek? 

4 sterren.

Ga je het boek nog een keer lezen? 

Misschien.

Ga je het boek houden of geef je het weg? 

Het boek mag terug in de boekenkast.

Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?

Ik denk wel dat het boek me (onbewust) nog even bezig blijft houden.

Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? 

Ja, dat ga ik zeker.

Website van de uitgever:

aqaZZ

Of kijk op LIBRIS.nl of het boek bij jou in de buurt in een boekwinkel te koop is.