De Judaskuil - Jan Herman Brinks

Van de nabestaanden van Jan Herman Brinks mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken.

Waar gaat het boek over? 

Smirdin raakt het idee niet kwijt dat de tijd hem op de hielen zit. Toen zijn huisarts hem er vijf jaar geleden schertsend op had gewezen dat hij met al zijn klachten bezig was geordend uit elkaar te vallen, is hij teruggekeerd naar Nederland en in contact gekomen met zijn dochter, Levi. Hij is ervandoor gegaan toen ze pas net was geboren en heeft haar de afgelopen 30 jaar niet gezien. Naarmate hun contact hechter wordt begint hij Levi te vertellen over zijn familie verleden, dat ook haar verleden is. Behalve dan over heel vroeger; daarover zwijgt hij als het graf. ‘Heb je weleens van een Judaskuil gehoord, Levi? Weet je wat dat is, een Judaskuil?’ Levi schudde nadenkend haar hoofd. ‘In Dantes hel is de Judaskuil de plek waar de verraders worden opgeborgen. Je had volgens Dante drie grote verraders: Judas, de verrader van Christus, en Brutus en Cassius, de verraders en moordenaars van Julius Caesar. Direct na de oorlog belandden niet alleen de echte boeven in die Judaskuil, maar ook hun kinderen, soms nog kleine kinderen. Mijn vader belandde daar.’

Bron: bol

Omslagontwerp:

Artemisia Photography

Binnenwerk:

Scholma Print & Media, Bedum

Jaar van verschijnen:

2023

ISBN:

9789052946139

Bindwijze:

Paperback

Aantal pagina's:

112

Genre:

Novelle

Verfilmd?

Voor zover bekend is het boek (nog) niet verfilmd, maar het boek leent zich er goed voor om verfilmd te worden.

Wat vind je van het boek? 

Bij het zien van de mooie cover van De Judaskuil van Jan Herman Brinks wil je weten waar de foto is genomen en waarom er een brandje woedt. De keuze voor deze cover wordt pas halverwege het verhaal duidelijk en dan kun je alleen maar concluderen dat men er goed aan heeft gedaan om voor deze cover te kiezen. De titel maakt je nieuwsgierig naar het verhaal. Tegen het eind wordt de titel duidelijk en ook daar kun je alleen maar mee concluderen dat men er goed aan heeft gedaan om voor deze titel te kiezen.

In De Judaskuil van Jan Herman Brinks heeft de hoofdpersoon niet lang meer te leven. Zijn huisarts heeft hem vijf jaar geleden schertsend verteld dat hij met al zijn klachten bezig is uit elkaar te vallen. De hoofdpersoon besluit daarop dat hij weer naar Nederland gaat. Dat heeft hij met een reden gedaan. Een reden die aannemelijk is en voor veel mensen herkenbaar kan zijn. Na dertig jaar ziet de hoofdpersoon zijn dochter weer en hebben ze contact. Iets wat ze afgelopen dertig jaar niet hadden. Gaandeweg wordt duidelijk hoe dat komt. Zijn dochter heeft hem goed laten weten wat ze daarvan vond. Ook al keur je het niet goed, toch heb je ergens begrip voor de hoofdpersoon, maar tegelijkertijd kun je je ook weer niet voorstellen dat je je kind in de steek laat. Helaas blijkt het een geschiedenis te zijn die zich nogal eens herhaalt, ook al is het op een andere manier en om andere redenen. Evengoed is het voor te stellen dat er veel mensen zijn die hun sterke mening erover hebben, wat begrijpelijk is, maar er zullen ook mensen zijn die de hoofdpersoon begrijpen. 

De hoofdpersoon vindt het jammer dat zijn dochter ogenschijnlijk niets over een bepaald persoon wil weten, terwijl hij juist over die persoon wil praten. De vraag is of ze zijn verhaal over die persoon uiteindelijk wel wil horen. Je krijgt in ieder geval zo je vermoedens waarom zijn dochter er liever niet over praat. De hoofdpersoon wil daarentegen over een bepaalde periode in zijn leven liever niet praten. Toch weet hij dat hij het aan zijn dochter verplicht is om juist wel over die periode te vertellen. Hij laat namelijk al af en toe een stukje los en daar gaat zijn dochter dan gretig op in. De vraag is of de hoofdpersoon dat pijnlijke en schokkende stukje uit zijn leven en van zijn familie uiteindelijk durft te vertellen of dat hij het uiteindelijk meeneemt in zijn graf.

Jan Herman Brinks heeft zich in De Judaskuil heel goed ingeleefd in de hoofdpersoon. Meteen bij het lezen van de eerste pagina, zit je in het verhaal en kun je niet meer stoppen met lezen. Je wilt weten hoe het precies zit met de moeder van zijn dochter en waarom hij maar mondjesmaat iets loslaat over zijn jeugd. Is het schaamte of iets anders? Gaandeweg het verhaal hoop je erachter te komen. Of je erachter komt, mag je zelf gaan lezen. Het is een verhaal met verrassende wendingen die je niet ziet aankomen, zoals wat voor boek er in een la lag. Achteraf, doordat de persoon op de coverfoto een paar keer is beschreven, besef je dat je dat had kunnen weten, alleen dringt dat niet meteen door. Het is een verhaal met een mooi en passend eind. In het nawoord wordt het verhaal belicht en beschreven hoe het een en ander zit, zoals over de bijnaam van de hoofdpersoon. Het is mooi dat men in het nawoord het een en ander heeft verduidelijkt. Ook is het mooi om te lezen welke zin ze weggelaten hebben. Enerzijds jammer dat men dat gedaan heeft, anderzijds begrijpelijk.

De Judaskuil van Jan Herman Brinks laat goed zien hoe kortzichtig mensen kunnen zijn, maar tegelijkertijd heb je er begrip voor. Je bent het geregeld met de hoofdpersoon eens, zoals hoe hij denkt over waarheid en waarom mensen daar zo'n moeite mee hebben. Hier en daar is het verhaal leerzaam, zoals wat een mens eerst moet doen alvorens hij of zij een relatie aangaat. Voor veel mensen zal de generatiekloof die vader en dochter in het verhaal hebben, herkenbaar zijn, omdat ze dat zelf ook merken met hun eigen kroost, zoals over de mening van wat vrijheid inhoudt. Je begrijpt de hoofdpersoon dat hij niet alles begrijpt, zoals over de ontijdige dood van veel mensen, want dat is ook niet te begrijpen. Je krijgt bewondering voor de hoofdpersoon dat hij zich nooit heeft laten afschrikken voor de risico's die zijn beroep met zich meebracht. Veel mensen die dat beroep uitoefenen kunnen er nog wat van leren. Er zijn een paar stukjes waar je of om moet grinniken of om moet lachen, zoals over het verhaal van een man die maar niet omviel. Het verhaal laat zien wat honger met mensen kan doen en als ze door krijgen dat ze bedonderd zijn. Het verhaal laat je ook een moment terugverlangen naar je jeugd, zoals belletje trekken.

Kortom, De Judaskuil van Jan Herman Brinks is een indrukwekkend en indringend verhaal van een man wiens leven ten einde loopt. Zijn leven is een leven met leuke gebeurtenissen, een paar dingen waar hij spijt van heeft en een stukje leven die hij liever niet ten tentoonspreidt. Het eind is een mooi en passend eind.

Het boek is onder andere te koop bij bol.

Voldeed het boek aan je verwachtingen?

Ja, het boek voldeed aan mijn verwachtingen.

Wat vind je van de cover? 

Het is een mooie cover die bij het boek past.

Wat vind je van de titel van het boek? 

De titel is erg goed gekozen. Het is een nieuwsgierig makende titel.

Wat vind je van de schrijfstijl? 

Het verhaal is op een vlotte, beeldende en hier en daar indringende manier geschreven. Het is een boek dat vlot wegleest.

Hoe origineel is het verhaal?

Het verhaal is erg origineel.

Wat vind je van de opbouw van het verhaal?

Het verhaal is van begin tot eind goed opgebouwd.

Zat je direct in het verhaal?

Ja, ik zat direct in het verhaal.

Weet dit boek je aandacht vast te houden?

Ja, het boek weet je aandacht vast te houden.

Heeft het plot je verrast?

Ja, het plot heeft me verrast.

Is het verhaal geloofwaardig?

Het verhaal is van begin tot eind geloofwaardig.

Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?

De karakters zijn stuk voor stuk geloofwaardig.

Welke persoon vond je het leukst en waarom? 

Smirdin, omdat hij niet bang is om de waarheid te vertellen, ook al mijdt hij liever bepaalde onderwerpen, maar ook om wie hij is, ook al keur ik niet alles goed van hem.

En aan wie had je een hekel en waarom? 

Ik ben er nog niet uit aan wie ik een grotere hekel heb.

Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?

Ja, ik denk wel dat ik bevriend zou kunnen zijn met de hoofdpersoon.

Begrijp je de beweegredenen van de personen?

Ja, ik begrijp ze, ook al keur ik niet alles goed, terwijl ik de beweegredenen van andere mensen weer niet begrijp.

Wat vond je van de locaties in het boek? 

De locaties klinken heel mooi.

Heeft de auteur je kunnen raken?

Ja, de auteur heeft me diverse keren weten te raken, zoals het verhaal van de vader van het vriendje van de hoofdpersoon heeft me geraakt, maar ook wat Heinz in zijn jeugd is overkomen, heeft me geraakt en zo zijn er meer stukjes die me geraakt hebben.

Mooie quote in het boek: 

Ja, woorden lieten je niet in de steek.

Zou je het boek aanraden? 

Ik kan iedereen het boek aanraden.

Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?

Voor eenieder die van fictieve levensverhalen houdt.

Hoeveel sterren geef je het boek? 

5 sterren.

Ga je het boek nog een keer lezen? 

Misschien.

Ga je het boek houden of geef je het weg? 

Het boek mag terug in de boekenkast.

Houdt het boek je nog lang bezig nadat je het uit had?

Ik denk niet dat het boek me lang bezig gaat houden.

Ga je vaker een boek van deze auteur lezen? 

Ja, ik wil al zijn vorige boeken ook lezen.

Website van de auteur:

Jan Herman Brinks

Website van de uitgever:

Profiel

Of kijk op LIBRIS.nl of het boek bij jou in de buurt in een boekwinkel te koop is.
Je kunt ook kijken op de Bibliotheek of het boek in een bibliotheek te leen is.