Surfing Ann's Boeken Blog

Van uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  In Mary Copeland – Victoriaanse detective heeft Robbert Jan Swiers een nieuw genre aan zijn uitdijende universum toegevoegd. De detectiveserie gaat in op het leven van Mary Copeland, die door haar oom en tante in het London van de late negentiende eeuw wordt opgevoed en zich ontwikkelt tot een detective van allure, die in opdracht werkt van Scotland Yard. Als vrouw is het echter vrijwel onmogelijk om een maatschappelijke functie te vervullen en dus moet ze haar werk in de anonimiteit doen. Ze wordt daarbij geholpen door medewerkers van Scotland Yard, waarmee ze na verloop van tijd een geheim team vormt. In de verhalen, die zich afspelen vanaf 1888, komen veel kunstschilders voor uit de Prerafaëlitische Broederschap. De titels van de vier verhalen zijn ontleend aan schilderijen uit die tijd. Swiers weet op indrukwekkende wijze het London van die tijd neer t

Van uitgeverij Historische Verhalen mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: Verzamelbundel III Waar gaat het boek over?  Een weesmeisje in het zeventiende-eeuwse Londen dat probeert te overleven, een beeldhouwer uit het oude Egypte die voor een onmogelijke opdracht staat, een visser uit Dordrecht die verzeild raakt in politieke conflicten van de Lage Landen, en twee priesters die de olifant van Karel de Grote moeten verzorgen. Dit is een kleine greep uit de personages die voorkomen in deze gevarieerde verhalenbundel. Niet alleen zijn de vertellingen geschreven door meerdere auteurs, ook speelt elk verhaal zich af in een andere tijdsperiode. Van het Bijbelse Jericho uit de dertiende eeuw voor Christus, tot het moderne Cambodja van de jaren '80. Alle vertellingen zijn gebaseerd op historische feiten en zijn zo geschreven dat ze daadwerkelijk gebeurd zouden kunnen zijn. De auteurs voegen een menselijk verhaal toe aan de harde f

De middeleeuwen: een donkere periode waarin geweld regeert en mannen de samenleving domineren. Vrouwen komen er amper aan te pas, zo luidt het cliché. Dit boek brengt een ander verhaal. "Wijven', het middeleeuwse woord voor vrouwen, zijn het hoofdpersonage. In de Lage Landen hadden vrouwen veel rechten, die ze gebruikten om handel te drijven, hun mening te verkondigen en hun wil door te drukken. 'Wijvenwereld' hangt een verrassend beeld op van de late middeleeuwen, de periode tussen 1250 en 1550. De auteurs gaan op zoek naar vrouwen die protesteerden, trouwden, vrijden en werkten. Dit boek laat rijke onderneemsters, ambachtsvrouwen, begijnen, criminelen, prostituees... aan het woord, en richt zijn schijnwerpers dus op een wonderlijke "wijvenwereld'. Bij het zien van de prachtig versierde letters op de cover van Wijvenwereld van Jelle Haemers , Andrea Bardyn & Chanelle Delameillieure krijg je meteen het gevoel dat je een boek over de Middeleeuwen gaat

Van uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: De ondergang van een idool Waar gaat het boek over?  Philippe Pétain was in de laatste jaren van de Eerste Wereldoorlog opperbevelhebber van het Franse leger. Door zijn aandacht voor soldatenlevens groeide hij in de publieke opinie uit tot idool. Na de Duitse inval in mei 1940 deed de Franse regering een beroep op hem en werd hij benoemd tot staatshoofd. Een tijdelijk Hooggerechtshof veroordeelde hem in 1945 wegens landverraad tot levenslange gevangenisstraf. Hij was toen 89 jaar. In 1947 bleek de Tweede Wereldoorlog grotendeels uit zijn herinnering verdwenen. In november van dat jaar herkende hij zijn echtgenote niet meer. Hij was gedementeerd. Bij oude mensen gaat aan dementie meestal een lange aanloopfase vooraf. Medewerkers en bekenden van Pétain hebben tijdens de oorlog dagboeken bijgehouden, anderen hebben later hun ervaringen in boekvorm gepubliceerd. Uit beschr

Jullie weten inmiddels wel dat ik het niet zo heb op boekverfilmingen omdat de meeste boekverfilmingen tegenvallen als je het boek hebt gelezen. Je mist negen van de tien keer dingen die je in het boek hebt gelezen, waardoor je het gevoel hebt dat de film dan automatisch ook niet zo lekker loopt door de missende belangrijke dingen. Wat mij betreft kunnen ze dan ook Hartendief op pootjes van Melinda Metz maar beter niet verfilmen. Je gaat geheid delen missen omdat het de regiseurs zelden lukt om de dieren datgene te laten doen wat ze moeten doen, zeker met katten is dat het geval. Een hond heeft daar minder last van, maar als een kat iets niet wil, dan zal die dat zeker niet doen of alleen als het hem uitkomt. Of ze moeten de kat er later inverwerken, dat het een levensechte animatie-kat is. De technieken zijn er, dus daar zal het zeker niet aan liggen. Maar wat mij betreft mogen ze dit boek laten wat het is, een boek en niet verfilmen. De film kan nooit zo humoristisch worden als h

Van Gilbert Keyzer mocht ik zijn boek lezen en recenseren. Ik wil hem daar hartelijk voor danken. Subtitel: Een ode aan de vrouw en een vrouwlijk heelal Waar gaat het boek over?  Dit is een nachtmerrie, hield Maarten zich voor. Hoe angstig het ook wordt, in een nachtmerrie ben je onkwetsbaar. De vleugels staken schuin achterwaarts en fladderden lichtjes, als in ongeduld. Onwillekeurig bewonderde Maarten de ronde, bronzen billen en de gespierde aanhechtingsplaatsen van de vleugels op de rug. Is het een duivelin, een demon of een engel, vroeg hij zich af. Hij besloot het voorlopig op het tweede te houden. Of toch een duivelin? De heupen waren onmiskenbaar die van een vrouwelijk wezen. Aan de achterzijde van dit wezen kon hij geen enkele verwonding ontdekken. De door hem vermoedde demon draaide zich om en hurkte naast Maarten. ?Mijn naam is Uriël?, klonk een vrouwelijk klinkende, ietwat metaalachtige stem. Bron:  bol.com . Over de auteur: Gilbert Keyzer heeft een carrière in

Van uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  In het volste vertrouwen laten we ons over het verleden informeren door historici. We twijfelen geen moment aan hun deskundigheid. Hoewel historici zich gesteund weten door archeologen die hun visie op het verleden bevestigen, is dit geen garantie dat zij gelijk hebben. Er is namelijk alle reden om te twijfelen, want wetenschappers van andere vakgebieden hebben aangetoond dat die visie niet klopt. Een van de belangrijkste ontdekkingen in de afgelopen jaren is dat door verkeerde aannames bij de meest gebruikte dateringsmethoden (C14-methode en dendrochronologie) de dateringen van archeologische vondsten onjuist zijn. Veel vondsten zijn en worden te oud gedateerd, waarbij de fouten tot honderden jaren kunnen oplopen. Aan de Romeinen toegeschreven objecten stammen bijvoorbeeld niet uit het begin van onze jaartelling, maar blijken producten uit de tijd van de

Van uitgeverij Cargo mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  Zestig jaar na haar dood is de naam Blonde Dolly nog springlevend. Al decennia zoeken politiemensen en journalisten naar haar moordenaar. Haar moord is een raadsel, een mysterie, zoals Sebilla Niemans alias Blonde Dolly dat zelf ook was. Een prostituee aan de zelfkant van Den Haag, maar getrouwd met een violist van het gerenommeerde Residentie Orkest. Ze reisde naar Londen, Antwerpen en Parijs en overnachtte met rijke en prominente Nederlanders in chique hotels. De vragen rond haar raadselachtige dood op 31 oktober 1959 zijn nooit beantwoord. Waarom leidde de hoofdcommissaris van Den Haag zelf het onderzoek? Hoe kwam Dolly aan een fortuin aan geld en huizen? En waar is haar beruchte blauwe boekje gebleven waarin ze de namen van haar clientèle zou hebben genoteerd? Bron:  bol.com . Omslagontwerp: Wil Immink Design Jaar van verschijnen: 2019 Druk:

Van uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: De wereld gaat aan domheid ten onder Waar gaat het boek over?  NAAR EEN NIEUWE WERELDORDE De huidige economische en ecologische ravage wordt veroorzaakt door de overheid zelf, omdat zij hun onderdanen dwingen al die natuurvijandige producten te maken. Want produceren de onderdanen dat niet, dan worden zij door de overheid veroordeeld tot armoede, criminaliteit en zelfs de hongerdood. Zonder baan, geen eten. Deze spagaat is het gevolg van de landbouwrevolutie zo'n 10.000 jaar geleden, waarbij de eerste stelers van landbouwgrond (de huidige overheden) iedereen verboden dit "eigendom' te stelen, omdat landbouw anders niet mogelijk is. Via taal en de dreiging van legers, politie en onafhankelijke rechters konden waandenkbeelden als "eigendom' en het verbod "Gij zult niet stelen" zelfs wettelijk worden vastgelegd. Dat al die onderdanen nu nog

Ondanks dat ik niet zoveel heb met boekverfilmingen, omdat die meestal slecht zijn verfilmd, blijf ik hopen, misschien tegen beter weten in, dat er ooit een boek wel goed verfilmd zal worden. Die niet de helft van de belangrijke dingen uit het te verfilmen boek weglaat. Als er één boek is die verdiend om verfilmd te worden, dan is het De laatste getuige van Frank Krake . Ik weet zeker dat als je er goede regiseurs en acteurs aan laat meewerken en waarbij de auteur ook inspraak mag hebben van begin tot eind, dan kan het een hele goede film worden. Uiteraard is het decor ook heel belangrijk, die moet ook kloppen, en ja, ik weet het, het kost heel veel geld, maar als het goed verfilmd wordt, dan is het zijn geld wel waard. Ik zou zeggen Paul Verhoeven, kom maar op. Of is Paul al met pensioen? Wat ik ook wel weer zou begrijpen vanwege zijn leeftijd, maar ik kan zo geen andere geschikte regiseur bedenken die het boek in zijn waarde zal laten. Daarnaast ben ik eerlijk gezegd ook niet mee

Van uitgeverij VanDorp Uitgevers mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  Frankrijk is een gevarieerd land. Caspar Visser 't Hooft kan dit weten, hij heeft er de afgelopen 30 jaar op zeer verschillende plekken gewoond. Hij schrijft erover op zijn goed bezochte website "Schrijver in Frankrijk'. Een keuze uit zijn columns verscheen in 2017 in de bundel "Frankrijk in 50 fragmenten'. Dit vroeg om een vervolg, het werd "Frankrijk in 50 klanken'. Ditmaal hebben ook andere schrijvers die een band hebben met Frankrijk aan de samenstelling van de bundel meegewerkt: Anneloes Timmerije, Ariejan Korteweg, Bart van Loo, Ineke Holzhaus, Ingrid Vander Veken, Julia Fortuin, Nelleke Noordervliet, Paul Gellings, Peter Hagtingius, Renée Vonk en Willem van Toorn. Van elk van deze auteurs is een tekst (column, gedicht, briefwisseling) in de bundel opgenomen. Met een bonus van Nelleke Noordervliet, die dit j

Ouder worden, voor de één een drama, voor de ander eindelijk rust. Wij, veertiger en vijftiger, vroegen ons af: wat staat ons allemaal te wachten? We zijn op een leeftijd gekomen waarvan je zou kunnen denken dat alles alleen nog maar minder gaat worden. Hoe worden we gelukkig en fit ouder, in plaats van chagrijnig en uitgeblust? Na uitgebreide research en input van diverse experts zijn we een stuk wijzer geworden. Wij delen dit graag met jou in dit gedetailleerde handboek, met tips van top tot teen. Volgens professor George Vaillant is gelukkig oud worden een makkie, nog beter zelfs: “Ouderdom leidt tot meer geluk”. Daar doen we het voor! Bij het zien van de motor in combinatie met de titel van OMG Oud Met Glimlach van Esther Kollmann & Annette Wichmann krijg je al een idee waar het boek over zal gaan. In het eerste hoofdstuk van OMG Oud Met Glimlach van Esther Kollmann & Annette Wichmann word je voorbereid op wat je te wachten staat als je dit boek gaat lezen. Daarna w

Van uitgeverij Aspekt mocht ik dit boek lezen en recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: De zoektocht van Louis Godschalk Als Joods kind ondergedoken in Friesland Waar gaat het boek over?  Al enkele dagen na het einde van de oorlog, op 8 mei 1945, publiceerde de Minister van Justitie het Besluit Oorlogspleegkinderen. De verantwoordelijkheid voor de Joodse pleegkinderen kwam te liggen bij de Rijkscommissie voor Oorlogspleegkinderen (OPK). Er werden bij deze commissie ongeveer 4000 Joodse kinderen aangemeld, waaronder zo'n 1370 wezen. Een van hen was ik. Mijn leven heb ik te danken aan mensen uit het verzet. Dat het OPK ook door deze mensen werd geleid, is volgens mij niet goed geweest. Zij hadden onvoldoende expertise in huis om de belangen van deze weeskinderen, waar het ging om het vaststellen van hun identiteit, te behartigen. In de commissie waren de Joodse leden in de minderheid, ten gevolge waarvan té vaak door OPK aan de Rechtbank werd geadviseer