Surfing Ann's Boeken Blog

Van UITGEVERIJ ASPEKT mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitels: Een inkijkje in een PG-woongroep met coronapatiënten Ervaringen van een verzorgende over de heftige coronatijd op haar woongroep Waar gaat het boek over?  'Zuster, wat jíj er raar uit!' is een unieke weergave van wat de coronapandemie betekent voor mensen met dementie. In dit boek wordt de crisis voelbaar die ontstaat wanneer het virus binnendringt op een woongroep. De lezer wordt meegenomen in de hectiek, de werkdruk, de protocollen die gehandhaafd moeten worden en het beleid dat moet worden nagestreefd. Maar ook de menselijke aspecten, zoals verdriet, rouw, eenzaamheid, onrust en het gemis, komen voorbij. En, niet te vergeten, de prachtige, ontroerende momenten, de humor en de vrolijkheid van zowel de cliënten als de zorgmedewerkers. Met 'Zuster, wat jíj er raar uit!', heb je een subliem stukje warme, intensieve zorg in handen. Bron:  bol.com . Omslagontwerp: Sneg...

Van Vera Stupenea en UITGEVERIJ ASPEKT mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: De allereerste Nederlandse thriller over gokken en intriges in de paardenwereld Waar gaat het boek over?  Schrijfster Barbara Admiraal wordt verliefd op een succesvolle paardenfokker. De paardenwereld kent ze niet en ze heeft geen idee in wat voor wespennest ze is beland. Als Barbara verdacht wordt van een moord tijdens een paardenkoers op de drafbaan in Wolvega, staat alles op het spel: haar relatie en zelfs haar leven. MET QR-codes voor video’s en foto’s over de paardenwereld. Bron:  bol.com . Over de auteur: Vera Stupenea (1973) is auteur en columniste. Ze werd geboren in Siberië, Rusland en verhuisde in 1997 naar Nederland. Van haar pen verschenen eerder ruim 60 educatieve boeken en ook drie thrillers: Moord om de hoek, High class date en Bullseye. Bron: achterkant boek Omslagontwerp: TheSign Merkenbouwer, Raymond de Jong Binnenwerk: Șükran Yürekl...

Foto komt van pixabay . Met onderstaande quote van Paul Sweeney, die ik op Pinterest vond, ben ik het helemaal mee eens. Ook ik heb vaak dat ik het jammer vind dat ik afscheid moet nemen van de personages in een boek. Soms doe ik extra lang over de laatste pagina's van een boek, omdat ik nog geen afscheid wil nemen van de personages, ook al wil ik weten hoe het verhaal eindigt, maar het afscheid stel ik ook graag uit. Als ik eenmaal het boek uit heb, dan voelt het dubbel; aan de ene kant ben ik blij dat ik weet hoe het verhaal is geëindigd, maar aan de andere kant voel ik ook een soort gemis, een soort verdriet, omdat ik afscheid heb genomen van de personages. Veel personages blijven in mijn hart zitten en na jaren kan ik me ze nog herinneren.

Van uitgeverij atlas contact mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Waar gaat het boek over?  De nieuwe roman van Adriaan van Dis: persoonlijk, tintelend en ontroerend Een negenjarige jongen wordt tijdens een inzinking van zijn door oorlogsherinneringen gekwelde vader opgevangen in het huis van zijn grootouders. Maar in dat huis wacht hem een andere oorlog: de vrouw die door de barse grootvader was aangenomen als ‘meid voor dag en nacht’ verzet zich steeds meer tegen haar dienende rol. Zij, Ommie, vervult de rol van grootmoeder en groeit uit tot vredestichter in de gehavende familie van haar broodheer. Ook tijdens de oorlog bleek zij al een heldin. De jongen spiegelt zich aan haar dapperheid en zij helpt hem zijn angsten te overwinnen. Er ontstaat een hechte band tussen die twee – gekleurd door hun hunkering naar liefde en erkenning. In de reconstructie van Ommies leven en die ingrijpende zomer schakelt van Dis op verrassende wijze van vroeger naar nu ...

Foto komt van Pixabay . Onderstaande quote van Mason Cooley vond ik op Pinterest . Het is een quote waar ik me helemaal in kan vinden.

Ik heb lang getwijfeld of ik dit blog wel zal schrijven en wat de gevolgen dan zullen zijn, maar uiteindelijk heb ik toch besloten om eerlijk en open te zijn. De vaste volgers van mijn boekenblog zal het vast opgevallen zijn dat ik de laatste weken wat minder boekrecensies plaats dan voorheen. Dat hebben jullie goed gezien. Mijn zin in lezen is de laatste paar weken helaas wat gezakt en dat ligt niet aan de boeken, maar aan mezelf. Voor mijn gevoel gaat het leven ontzettend snel en het lijkt alleen maar sneller te gaan. De overgang drukt me schijnbaar graag op de feiten. ;)  Op zich is het mooi dat ik me nooit verveel, maar tegelijkertijd merk ik dat ik vooral mijn man de laatste paar jaar teveel heb verwaarloosd, al valt de werkelijkheid nog wel mee, als ik er goed over nadenk, maar ik merk evengoed dat ik de dagen dat hij vrij is en de momenten dat hij vrij is, er voor hem wil zijn en minder met lezen wil bezig houden. Ook merk ik dat ik me te weinig tijd gun voor andere hobby's....

Het boekenrek op onderstaande foto vond ik op Pinterest en ik vind het een heel mooi idee voor een boekenrek. Het enige wat je nodig hebt, is een aantal stukken boomstam en een aantal planken in een vorm naar keuze. Je zet een deel van de boomstam op de grond, schroeft een plank erop en je herhaalt dit tot je de laatste boomstam tussen het plafond en de bovenste plank is geschoven. Voor een speelser effect kun je ook kiezen voor een paar verschillende soorten boomstammen en je kunt de planken in een of meerdere kleuren schilderen. Je geeft daarmee je eigen draai aan je boomstam boekenrek.

Van Elikser UITGEVERIJ mocht ik dit boek recenseren. Ik wil ze daar hartelijk voor danken. Subtitel: De kracht van verhalen, genen en toevalstreffers Waar gaat het boek over?  In dit boek vertelt Vanda Borgart de Crasto het verhaal over zichzelf en haar familie. Op vrij jonge leeftijd werden zij en haar zusjes uit huis geplaatst, omdat hun geesteszieke moeder niet voor hen kon zorgen. Na een mooie tijd in een kindertehuis kwam ze in een pleeggezin terecht, waar ze tien jaar lang seksueel werd misbruikt door de pleegvader. Op volwassen leeftijd stortte ze zich, op zoek naar geborgenheid, in een onveilig huwelijk. Na tien jaar vluchtte ze hieruit weg met haar zoon, die toen acht jaar was. Bron:  bol.com . Over de auteur: Vanda is maatschappelijk werkster, beeldend therapeut en supervisor. Zij heeft sinds 1994 in Leeuwarden haar eigen praktijk CREScendo en vervulde daarnaast deeltijdfuncties binnen organisaties als AZC's, Vrouwenopvang, GGZ en Jeugdhulpverlening. Zij is hb...

Onderstaande quote van Emma Thompson kwam ik op Pinterest tegen en ik kan het er alleen maar mee eens zijn.